The Substance

The Substance is een nieuw horror drama geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Coralie Fargeat, regisseur van Revenge. Elisabeth Sparkle (Demi Moore) was eens een grote beroemdheid, maar is haar beroemdheid met de jaren wat verloren. Uit wanhoop besluit ze op de zwarte markt een speciale drug te gebruiken. Deze drugs is een speciale substantie, die uit haar cellen een jongere versie van haarzelf weet te creëren. Haar jongere versie gaat onder de naam Sue (Margaret Qualley) en weet hun beroemdheid weer op te pakken. De twee moeten nu in een balans van zeven dagen naast elkaar zien te leven en de ander zien te onderhouden. Als een van hen deze balans verstoord, kan dit gevolgen hebben voor hen beide.

Met deze film spelen ze wat in op de actualiteit waar in de wereld van beroemdheden mensen zoals de producers, het publiek en de fans vaak steeds opnieuw op zoek gaan naar een nieuwere en jongere beroemdheid. Zo worden de oudere, voorgaande beroemdheden worden dan meer vergeten, of zoeken succes op andere manieren. Regisseur en schrijver Coralie Fargeat toont deze aspecten dan vooral vanuit de vrouwelijke beroemdheden kant. Waar actrices, modellen, of zangeressen steeds actueel proberen te blijven voor zowel hun oude fan als jongere nieuwe fans. Hiervoor gaan sommigen wel door wat veranderingen zoals nieuwe, of andere looks, of stijlen. De figuren boven hen, die bijvoorbeeld hun financiële zaken regelen, of inplannen, proberen dan ook met hun beroemdheid mee te liften en er zelf ook geld mee te kunnen verdienen. Door bijvoorbeeld de beroemdheid te gebruiken om bepaalde dingen te promoten. Hier komen dan ook wel situaties als machtsmisbruik, of misbruik in andere vromen bij kijken. Ondanks dat dit helaas veel verborgen heeft plaatsgevonden in de wereld van beroemdheden lijkt deze film wel alle stereotypen over een kam te scheren van zowel de dader als slachtoffer kanten. Dit kan ondanks het goede bericht van de film de film ook wel wat eenzijdig maken. Hier had Coralie Fargeat ook zelf wel een betere en meer realistische balans in kunnen hebben gebruikt. De castleden leveren wel goed en passend acteerwerk. Vooral de twee hoofdrollen durven veel te geven en tonen met hun rollen in deze film. Als de film minder eenzijdig was geweest hadden ze met hun rollen naast de film zelf wel een klassieker kunnen zijn geweest. Ik geef de film als cijfer een: