Speak No Evil

Speak No Evil is een Amerikaanse remake van de gelijknamige Deense film uit 2022. Deze remake is geregisseerd en deels geschreven door James Watkins, regisseur van The Woman in Black en Bastille Day. Ben (Scoot McNairy) en Louise (Mackenzie Davis) komen uit Amerika, maar zijn naar voor werk naar het Verenigd Koninkrijk verhuisd. Tijdens hun vakantie in Italië ontmoeten ze de Engelse Paddy (James McAvoy) en Ciara (Aisling Franciosi), met wie ze een leuke tijd hebben tijdens hun vakantie. Wanner ze weer thuis worden Ben en Louise door Paddy uitgenodigd, om een weekend bij hem thuis te komen. Door de goede ervaring tijdens hun vakantie gaan ze akkoord, maar leren eenmaal bij Paddy en Ciara thuis toch andere mensen kennen dan die ze op hun vakantie hebben ontmoet.

Net zoals als de originele film leert deze film je ook niet te snel goed bevriend te worden met mensen, die je tijdens je vakantie ontmoet en na de vakantie veel in contact met elkaar te blijven. Tijdens vakanties kunnen mensen zich namelijk vaak toch wat anders gedragen dan dat ze in hun dagelijks leven zijn. Op wat aanpassingen na is deze remake verder wel aardig hetzelfde als het origineel. Zo maken de personages in deze film ook aparte, onrealistische beslissingen of acties wat de film alleen maar meer ongeloofwaardig weet te maken. Voor mensen die de Deense versie van deze film kennen of gezien hebben, kan deze remake wel wat bekend en voorspelbaar overkomen. Dit kan verder ook door de trailers komen, want die geven ook wel te veel weg over de film. Zo kan deze film wel langdradig overkomen. Ze lijken ook niet altijd even goed naar de details te hebben teruggekeken. In de film gebruiken ze namelijk smartphones en moderne auto’s waar apps ook op gebruikt kunnen worden. Toch weten personages de weg niet te kunnen vinden, of de smartphones alleen als lichtbron te kunnen gebruiken en er verder er niet mee kunnen bellen of op het internet ermee te kunnen komen. Soms lijkt de film ook wat uitleg te missen, waardoor personages zich ineens wel weten te verweren, of uit situaties weten te komen. Voor een thriller is de film verder ook niet echt eng of spannend, maar geeft het meer een ongemakkelijk gevoel. De hoofdpersonages zitten namelijk ergens met mensen bij wie ze zich ook niet op hun gemak voelen. Hierdoor kun je je als kijker ook zo voelen. Door het aparte script waar de personages aparte beslissingen maken, kunnen de acteurs ook wel als wat apart overkomen. In eerlijkheid spelen ze alleen hun personages zoals deze geschreven zijn, maar doen de meeste verder weinig bijzonders. Het beste acteerwerk komt van James McAvoy, die tijdens de vakantie scènes een aardig iemand lijkt met wat lichte apartheden. Wanneer zijn gasten hem beter leren kennen, weet hij zijn personage wat meer ongemakkelijk neer te zetten tot hij uiteindelijk zelfs wat gevaarlijk lijkt te zijn. James McAvoy is goed in het spelen van verschillende soorten personages. Dit wist hij goed te tonen met zijn rollen in de films Split en Glass, waar hij een personage speelt met meerdere, verschillende persoonlijkheden. Ik geef de film als cijfer een: