Trap

Trap is een nieuwe thriller geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door M. Night Shyamalan, regisseur van The Sixth Sense en Signs. Vader Cooper (Josh Hartnett) gaat samen met zijn dochter Riley (Ariel Donoghua) naar het popconcert van de beroemde zangeres Lady Raven (Saleka Shyamalan). Cooper leert dat de beveiliging FBI-agenten bevat. Het optreden blijkt namelijk een val te zijn, om de beruchte seriemoordenaar the Butcher in de val te lokken. Volgens de geruchten en bewijzen zal deze namelijk zijn volgende slag gepland hebben staan tijdens het concert ven Lady Raven.

M. Night Shyamalan is bekend als de regisseur, die vaak een plottwist in zijn films verwerkt. De plottwist van deze film wordt alleen eigenlijk al onthuld met de promotie en trailers van de film, waardoor er verder weinig spannends, of mysterieus overblijft. Het is wel leuk om door de ogen van the Butcher te kijken wanneer die met al deze extra FBI-beveiliging toch zijn slag probeert te slaan en met ideeën probeert te komen de beveiliging voor te blijven. Shyamalan brengt de film soms wel wat apart in beeld. Wanneer sommige personages met elkaar praten, heeft hij wat te veel ingezoomd op hun gezichten, waardoor het soms net overkomt als een scène uit bepaalde videogames. Shyamalan lijkt verder als producer met zijn laatste projecten ook meer bezig te zijn met het helpen van de carrières van zijn kinderen. Eerder dit jaar was hij namelijk al producer van de film The Watchers, die zijn dochter Ishana Shyamalan had geregisseerd en geschreven. Bij de film Trap lijkt hij ook veel zijn andere dochter Saleka Shyamalan te promoten, die de zangeres in de film speelt. Saleka is dan ook echt een muziekartiest, die met de hulp van deze film ook wat meer probeert door te breken en bekender te worden. Voor fans van moderne muziek, of Saleka zelf kan deze film dan een leuke muzikale ervaring zijn. Het lijkt namelijk soms alsof je meer naar een concert zit te kijken dan naar een film. In de film wordt dan ook veel van haar muzikale optreden getoond en verder gebruikt als de soundtrack. De film aspecten belanden zo namelijk meer op de achtergrond tot aan het einde van het concert. Na het concert probeert het verhaal rond the Butcher meer zijn kop op te steken, maar door de te weinig tijd en aandacht die hier in het begin aan is besteed, komt dit verder nauwelijks sterk naar voren. IK geef de film als cijfer een: