A Quiet Place: Day One

A Quiet Place: Day One is een prequel van de twee voorgaande films uit dezelfde filmserie. Deze prequel is geregisseerd en deels geschreven door Michael Sarnoski, regisseur van Pig. John Krasinski, de regisseur van de eerste twee films van de filmserie, heeft zich bij deze nieuwe film teruggetrokken tot medeschrijver en producer. Sam (Lupita Nyong’o) komt tijdens een uitje van haar medische centrum vast te zitten in New York tijdens het begin van een alien invasie. Deze aliens reageren op geluid, dus moeten de overlevende mensen zo stil mogelijk in veiligheid proberen te blijven. Sam probeert zo samen met haar begeleidingskat Frodo en mede overlevende Eric (Joseph Quinn) de eerste dagen van deze invasie te overleven. Vanwege haar mindere gezondheid probeert ze alleen wel voornamelijk andere in leven te houden, ook al kan dit haar eigen leven in gevaar brengen.

In deze prequel krijg je te zien hoe de alien invasie begint, maar dit is ook al een beetje in de tweede film van de filmserie naar voren gebracht. Op het tonen van het begin van de invasie leert je verder weinig nieuws over de aliens, of hoe of waarom ze nu precies naar de aarde zijn gekomen. Verder voelt het voor het begin van een alien invasie ook wat te gehaast aan, want de personages leren bijvoorbeeld al snel dat de aliens gewelddadig op geluid reageren. Dit wordt ook zowat in het begin al omgeroepen door het leger, die met helikopters vaak overvliegen, om de mensen te waarschuwen met deze informatie. Zo mist de film de ontdekkingsfase, waar mensen echt moeten leren hoe en waarom de aliens te werk gaan. Voor zijn tweede regiewerk brengt Michael Sarnoski de film aardig in beeld, maar speelt het soms nog wel veilig. De apocalyptische gevolgen van de alien invasie krijg je zo niet altijd duidelijk te zien. Vaak tonen ze de omgevingen meer vaag in rook, of anders meer te ingezoomd. Omdat de personages zo stil mogelijk moeten zijn, moeten de acteurs ook meer acteren met hun gezicht en lichaamshoudingen. Dit is gelukkig iets waar Lupita Nyong’o goed in is. Ze weet zo goed met alleen haar gezicht houdingen te tonen hoe haar personages zich voelt. Ze moet alleen wel werken met een soms wat apart script, waarin haar personage, ondanks wat redenen, soms wel aparte dingen wil doen tijdens een alien invasie. Haar begeleidingskat komt soms ook wat onrealistisch over, want die blijft vaak aardig rustig terwijl er gevaarlijke aliens in zijn buurt zijn. Ik geef de film als cijfer een: