Winnie the Pooh: Blood and Honey 2

Winnie the Pooh: Blood and Honey 2 is het vervolg van de eerste Winnie the Pooh horrorversie. Dit vervolg is geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Rhys Frake-Waterfield, de regisseur van de eerste horrorversie van Winnie the Pooh van vorig jaar. Nadat Janneman Robinson (Scott Chambers) na zijn vorige avonturen met zijn oude fantasie vrienden heeft proberen te tonen dat ze echt bestaan, wordt hun rust door andere verstoord. Hierdoor zijn Winnie de Poeh, Knorretje, Uil en zelfs Teigetje meer uit de schaduwen gaan leven. Ze zijn uit wraak op zoek naar Janneman Robinson, maar hebben verder ook geen genade voor andere mensen die ze tegenkomen.

Toen de rechten van Winnie the Pooh openbaar werden, hebben mensen er snel een horror filmversie van gemaakt en deze vorige jaar uitgebracht. Omdat deze met een laag filmbudget gemaakt was, werd het snel een financieel succes, waardoor er goed aan verdient, kon worden. Zo hebben ze hoe dingen eruit zien verbeterd, zoals de kostuums en de bloedeffecten. De kostuums van de acteurs die Winnie the Pooh en de andere fanatische vrienden spelen, zien er zo wat creatiever en realistischer uit. Ondanks deze pluspunten valt de rest van de kwaliteit helaas nog wel wat tegen. De beelden zijn gelukkig niet meer zo bewegelijk in beeld gebracht. Bij de meeste moorden in de film hebben ze deze wel te ingezoomd in beeld gebracht. Hierdoor kun je vaak niet precies zien wat Pooh en zijn vrienden met hun slachtoffers doen. Richting het einde tonen ze dit wel iets duidelijker, maar dan kun je vaak wel zien dat alles nep is en dat ze met hun neppe wapens poppen neersteken, of verder aanvallen. Waar ze CGI hebben gebruikt valt ook wel terug te zien en dan helemaal als je goed kijkt wanneer Teigetje zijn staart in de film te zien is. Door deze mindere kwaliteit wordt de film haast onbedoeld komischer dan eng of spannend.

Naast de moorden is het verhaal rond Janneman Robinson ook wat aan een langdradige, oninteressante kant. Als de film uiteindelijk meer om Pooh en zijn moordende vrienden was gegaan, had de film iets vermakelijker kunnen zijn geweest. Het achtergrondverhaal van Janneman Robinson en zijn fantasie vrienden had dan niet op deze manier verteld hoeven te worden. Ze hadden het dan ook dichter bij het verhaal van de eerste film kunnen hebben gehouden. Verder proberen ze de film ook te vullen met flauwe en zelfs meta humor, maar deze werken helaas ook niet echt komische en blijven meer aan een flauwe kant. Na deze film zal de filmcrew verder gaan met andere horrorversies van bekende fantasie verhalen, om hiervan een eigen filmuniversum te kunnen maken. Ik geef de film als cijfer een: