Kingdom of the Planet of the Apes

Kingdom of the Planet of the Apes is het vervolg van de Andy Serkis Planet of the Apes trilogie. Deze nieuwe film is geregisseerd door Wes Ball, de regisseur van The Maze Runner trilogie. In de toekomst, zo’n 300 jaar na de gebeurtenissen van aap Caesar, zijn er inmiddels vele, verschillende apengemeenschappen, die op hun eigen manieren leven. Noa (Owen Teague) zijn apengroep, wordt aangevallen door een andere groep, die hun thuis vernietigen en de overlevende apen gevangen meenemen. Noa besluit zijn overlevende groepsgenoten te vinden en probeert deze te bevrijden. Tijdens deze reis ontmoet Noa andere apen en zelf een menselijk meisje Mae (Freya Allan), die hem vergezellen naar zijn oude groep. Zijn oude groep dient nu Proximus Caesar (Kevin Durand), een aap die volgens Caesar zijn oude regels probeert te leven, maar deze ook wat eigen heeft gemaakt voor zijn eigen belang. Als Noa leert dat dit niet de juiste manier is, probeert hij dit de rest te tonen, zodat hij en de andere apen meer op de juiste manier kunnen leven zoals Caesar dat gewild zou hebben.

Na de laatste Planet of the Apes met Andy Serkis in de hoofdrol leek de serie mooi afgerond te zijn. Nu de Disney filmstudio’s de Fox filmstudio heeft overgenomen, hebben ze ook heel wat filmrechten overgenomen, zoals die van the Planet of the Apes. Gelukkig speelt deze nieuwe film passend in op de voorgaande trilogie, zonder deze te veranderen en gebruiken ze elementen uit deze trilogie, om een passende vervolg verhaal te maken. Voor een eerste film van een mogelijke, nieuwe, filmserie blijven sommige dingen alleen nog wel wat onbeantwoord, of lijken ze wat anders dan ze in de voorgaande trilogie waren. Hopelijk worden deze dingen dan wat meer uitgewerkt of uitgelegd in vervolgen van deze film. Door het nu al financiële succes dat deze nieuwe film heeft, heeft Disney al grote planning staan. Zo willen ze er misschien wel een filmserie van maken, die nu na deze vierde film wel door kan gaan tot er negen films van zijn. Doordat dit 300 jaar latere evenementen en personages zijn, moeten veel van deze dingen wel worden uitgelegd. Hierdoor kan het tempo van de film wat afnemen en kan het soms wat langdradig overkomen. Gelukkig neemt het tempo na deze opbouw wel weer wat toe. Als kenner van de Andy Serkis Planet of te Apes films, weet je als kijker soms alleen wel meer dan sommige personages in de film zelf. Hierdoor kun je op sommige dingen wel wat vooruit zijn, of kun je ongeveer verwachten wat er gaat gebeuren. Naast de langdradige, of voorspelbare kanten. Lijkt de film ook wat te kopiëren van momenten uit de originele 1967 film. Dit kan als ode gezien worden naar deze originele film, maar ook wel wat overkomen als wat simpel kopie werk. Verder lopen de verhaallijnen ook wat rommelig door elkaar heen. Aap Noa lijkt grotendeels de hoofdrol en kern van de film te zijn, maar op momenten lijkt het meisje Mae ook de spotlight te stelen. Hierdoor kan het soms net lijkt alsof ze meer van belang is, om het verhaal vooruit te brengen. Hierdoor kun je de lengte van de films soms wel voelen, wat met een beter uitgewerkt script voorkomen had kunnen worden. De visuele effecten zien er grotendeels wel weer zo goed en geloofwaardig uit als in de voorgaande trilogie. Met motion capture hebben de acteurs realistisch apen nagedaan. Vooral de chimpansees komen realistisch over, maar bij andere apensoorten zoals gorilla’s komen de effecten soms wel wat minder geloofwaardig over. De vogels, die de apen trainen en gebruiken, komen helaas ook wel wat minder geloofwaardig over. De nieuwe castleden hebben goed werk gedaan, om echte apen en hun manier van leven en bewegen te besturen. Zo weten de meeste ven hen dit in de film op geloofwaardige en gelijke manieren na te doen. Ik geef de film als cijfer een: