Sting

Sting is een nieuwe horrorfilm geregisseerd en geschreven door Kiah Roache-Turner, de regisseur van de Wyrmwood films De 12-jarige Charlotte (Alyla Browne) vindt een bijzondere spin en voedt deze in het geheim op. Tijdens deze opvoeding leert ze dat de spin erg intelligent is, maar ook steeds meer honger begint te krijgen en kleine insecten al snel niet meer genoeg zijn voor de spin. Als de spin een smaak begint te krijgen voor andere dieren en zelfs voor mensen leert Charlotte dat de spin te gevaarlijk is om te onderhouden. Zo moet ze de spin zien te stoppen voor het te veel mensen en dieren probeert op te eten.

Na zijn meer indie zombie en demonen film probeert Kiah Roache-Turner nu een monsterfilm te maken over een enge, groeiende spin, die steeds gevaarlijker begint te worden. Voordat de spin echt een groot gevaar dreigt te vormen, laat hij de film meer over een familiedrama gaan. Hier moet Charlotte met een stiefvader en een nieuwe baby leren om te gaan, terwijl ze zich minder van belang begint te voelen. Daarom begint ze aan een “vriendschap” met deze intelligente spin, maar in het begin, gebeurt er in de film zo weinig engs of boeiends om je als kijker geïnterneerd te houden in de film. Wanneer de spin later groter begint te worden, gebeurt er iets meer, maar niet genoeg, om de film echt beter te maken. De film doet ook wel wat denken aan een simpelere kopie van de film Alien uit 1979, maar dan met een minder origineel verhaal, of boeiende personages. Verder doet deze film ook wel wat denken aan de monsterfilm Eight Legged Freaks, een meer horror komedie over een invasie van grote spinnen. Dit was meer een horror komedie gevuld met flauwe humor, die vaak in meer in spoof komedie films voorkomen. Bij Sting lijken ze het wel meer als een echte horrorfilm te proberen te houden met enge, of bloederige horrormomenten. Toch zitten er momenten en personages in de film, die meer uit een spoofhorrorkomedie lijken te komen. Hierdoor kan de film wel wat ongebalanceerd overkomen. Vergeleken Eight Legged Freaks komt de spin in deze film wel geloofwaardig over, want hij bevindt zich vaak meer in de schaduwen, zodat de CGI waarmee die in de film is geplaatst niet zo opvallen. Wanneer de spin met grootte toeneemt, komt die wel wat minder realistisch over en valt de CGI meer op. Alyla Browne zet aardig acteerwerk neer als een meisje, die zich steeds eenzamer begint te voelen na veranderingen in haar gezinsleven. Haar personage is alleen niet zo interessant in de film, want ze zit vaak op haar telefoon dingen te volgen, of te delen op sociale media. Ze lijkt nadat de spin steeds bloeddorstiger begint te worden ook niet echt meer de verantwoording te kunnen nemen voor de acties van de spin. De verdere personages zijn ook niet zo best uitgewerkt, of interessant om te blijven volgen. Ik geef de film als cijfer een: