The Fall Guy

The Fall Guy is een remake van de gelijknamige tv-serie uit 1981. Deze remake is geregisseerd door David Leitch, regisseur van Atomic Blonde, Deadpool 2 en Bullet Train. Stuntman Colt Seavers (Ryan Gosling) maakt als stuntman veel gevaarlijke dingen mee op de filmsets. Na een ernstig ongeluk moet hij het voor een tijdje rustig aan doen, maar verliest zo wel contact met de cameravrouw Jody Moreno (Emily Blunt). Wanneer hij hoort dat Jody nu een eigen film gaat regisseren en hem als stuntman wil gebruiken, besluit hij terug te gaan naar zijn vak als stuntman. Op de filmset leert hij dat alles toch anders is en Jody liever niet met hem wil samenwerken. Als dan steracteur Tom Ryder (Aaron Taylor-Johnson) verdwijnt, wordt Colt gevraagd hem te vinden, om zo Jody haar eerste regiewerk te redden.

Regisseur David Leitch is voordat hij ging regisseren zelf ook een stuntman geweest en heeft zo bij vele films zelf stunts gedaan of geholpen de stunts goed en geloofwaardig over te brengen. Zo lijkt hij met deze film een soort ode te willen maken voor stuntmannen uit de film wereld. Deze groep helpt met het overbrengen van spannende, gevaarlijke momenten in films, waar bijvoorbeeld mensen worden neergeschoten, opgeblazen, of door ramen gegooid worden. Stuntmannen nemen zo veel risico’s, om filmkijkers te kunnen vermaken met films. Doordat ze in deze film zelf ook een film proberen te maken, krijg je vele momenten van achter de schermen te zien en hoe dit er bij films uit kan zien. Zo krijg je te zien hoe en wanneer ze bijvoorbeeld explosies in de film gebruiken en hoe ze met rekwisieten en make-up dan de schade van deze explosies overbrengen op de filmset en bij de castleden. Zo weten ze vele actiemomenten in deze film ook geloofwaardig over te brengen. Met deze remake gaat het nu ook over de modernere kanten van het stuntman vak, want tegenwoordig kunnen ze met behulp van computers meer doen in films en zo ook bij momenten waarop ze stuntmannen gebruiken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld met deep fake de acteurs zo over de lichamen van de stuntmannen plakken, zodat het echt lijkt alsof de acteurs hun stunts ook echt zelf doen. Hierdoor lijken actiescènes steeds realistischer, maar zo gaat de aanwezigheid van de stuntmannen ook wel wat verloren. Zo blijven ze wel steeds meer risico nemen, maar kunnen zichzelf steeds minder terugzien in films waarvoor ze de stunts hebben gedaan. Naast de actie weten ze ook komedie toe te voegen aan deze film. De komedie in de film zelf werkt, maar de meta komedie, die de film maakt naar andere films en stunts werk het beste en dan helemaal voor filmfans, die sommige van deze momenten wel terug kunnen herkennen. Ryan Gosling komt goed over als een stuntman, die zichzelf weer probeert te bewijzen na even uit het vak te zijn geweest. Wel verdient Justin Eaton met deze film ook veel respect, want hij is de stunt dubbel voor Ryan Gosling. Emily Blunt komt ook wel goed over als een beginnende regisseur, die haar eigen passiefilm probeert te verfilmen. Ryan Gosling en Emily Blunt hebben samen ook een goede chemie en komen geloofwaardig over als twee mensen, die samen een relatie hadden, maar nu meer als exen door het even gaan. Ondanks dat een van hen toch meer passie in hun relatie probeert te brengen, om de relatie misschien opnieuw te kunnen proberen. Ik geef de film als cijfer een:

Sting

Sting is een nieuwe horrorfilm geregisseerd en geschreven door Kiah Roache-Turner, de regisseur van de Wyrmwood films De 12-jarige Charlotte (Alyla Browne) vindt een bijzondere spin en voedt deze in het geheim op. Tijdens deze opvoeding leert ze dat de spin erg intelligent is, maar ook steeds meer honger begint te krijgen en kleine insecten al snel niet meer genoeg zijn voor de spin. Als de spin een smaak begint te krijgen voor andere dieren en zelfs voor mensen leert Charlotte dat de spin te gevaarlijk is om te onderhouden. Zo moet ze de spin zien te stoppen voor het te veel mensen en dieren probeert op te eten.

Na zijn meer indie zombie en demonen film probeert Kiah Roache-Turner nu een monsterfilm te maken over een enge, groeiende spin, die steeds gevaarlijker begint te worden. Voordat de spin echt een groot gevaar dreigt te vormen, laat hij de film meer over een familiedrama gaan. Hier moet Charlotte met een stiefvader en een nieuwe baby leren om te gaan, terwijl ze zich minder van belang begint te voelen. Daarom begint ze aan een “vriendschap” met deze intelligente spin, maar in het begin, gebeurt er in de film zo weinig engs of boeiends om je als kijker geïnterneerd te houden in de film. Wanneer de spin later groter begint te worden, gebeurt er iets meer, maar niet genoeg, om de film echt beter te maken. De film doet ook wel wat denken aan een simpelere kopie van de film Alien uit 1979, maar dan met een minder origineel verhaal, of boeiende personages. Verder doet deze film ook wel wat denken aan de monsterfilm Eight Legged Freaks, een meer horror komedie over een invasie van grote spinnen. Dit was meer een horror komedie gevuld met flauwe humor, die vaak in meer in spoof komedie films voorkomen. Bij Sting lijken ze het wel meer als een echte horrorfilm te proberen te houden met enge, of bloederige horrormomenten. Toch zitten er momenten en personages in de film, die meer uit een spoofhorrorkomedie lijken te komen. Hierdoor kan de film wel wat ongebalanceerd overkomen. Vergeleken Eight Legged Freaks komt de spin in deze film wel geloofwaardig over, want hij bevindt zich vaak meer in de schaduwen, zodat de CGI waarmee die in de film is geplaatst niet zo opvallen. Wanneer de spin met grootte toeneemt, komt die wel wat minder realistisch over en valt de CGI meer op. Alyla Browne zet aardig acteerwerk neer als een meisje, die zich steeds eenzamer begint te voelen na veranderingen in haar gezinsleven. Haar personage is alleen niet zo interessant in de film, want ze zit vaak op haar telefoon dingen te volgen, of te delen op sociale media. Ze lijkt nadat de spin steeds bloeddorstiger begint te worden ook niet echt meer de verantwoording te kunnen nemen voor de acties van de spin. De verdere personages zijn ook niet zo best uitgewerkt, of interessant om te blijven volgen. Ik geef de film als cijfer een:

Abigail

Abigail is een nieuwe horrorfilm geregisseerd door Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett, het regie duo achter Ready of Not en de laatste twee Scream films. Een groep criminelen ontvoert Abigail (Alisha Weir) de 12-jarige dochter van een machtige figuur uit de criminele onderwereld. De criminelen hoeven Abigail alleen maar in een afgelegen landhuis voor een nacht in de gaten te houden en worden dan rijkelijk beloond met 50 miljoen dollar. Als van de criminelen steeds meer lijken te verdwijnen, leren de overgebleven criminelen dat Abigail niet een gewone meid is en moeten de rest van hen de nacht met Abigail zien te overleven.

Met deze film probeert het regie duo weer een creatieve horrorfilm neer te zetten. Met Abigail proberen ze uit een andere horrorhoek te komen, maar ze vallen toch nog wat in herhaling, bijvoorbeeld vergeleken hun andere horrorfilm Ready of Not. Naast deze gelijke sfeer begaan ze ook wel wat horror clichés wanneer er bijvoorbeeld iemand alleen is in een gevaarlijke situatie. Verder gaan personages ook weten dat dat ze gevaar lopen vaak toch nog alleen op onderzoek uit, of proberen ze zelfstandig te ontsnappen. De trailers en andere promotie voor deze film geven ook te veel informatie weg. Als je deze weet te mijden kun je een betere en verrassendere ervaring hebben wanneer je deze film besluit te kijken. Ondanks de clichés weten ze de film wel goed in beeld te brengen en weten ze er een creatieve, bloederige horrorfilm van te maken. Zo heeft de film goede make-up momenten, om de bloederige momenten mee weer te geven. Bij de film lijken ze wel wat onzeker te zijn geweest, om het als een enge horrorfilm te behandelen, of er toch meer duistere komedie van te maken. Er zitten wel wat komische momenten in de film, maar deze komen vaak wel wat voor de hand liggend over of anders blijven ze wat flauw. De castleden zetten allemaal wel goed en passend acteerwerk neer in deze film. Sommige spelen ook wel wat cliché stereotypes, die vaak in horrorfilms voorkomen. De jonge Alisha Weir zet het personage van Abigail goed neer en speelt in het begin goed een onschuldig meisje, maar later in de film weet ze de rol goed op een hele andere, meer duistere manier neer te zetten. Ze heeft ook veel van haar eigen stunts zelf gedaan. Melissa Barrera zet verder ook goed acteerwerk neer als een van de criminelen, die Abigail ontvoerd heeft. Samen met Alisha Weir heeft ze leuke, maar ook spannende momenten in de film. Ik geef de film als cijfer een:

Back to Black

Back to Black is een nieuwe muziek biografie geregisseerd door Sam Taylor-Johnson, regisseur van Nowhere Boy en Fifty Shades of Grey. Amy Winehouse (Marisa Abela) begint haar muziek carrière meer op haar eigen rebelse manier. Zo wil ze dit niet op manieren doen zoals de platenmaatschappij van haar verwachten. Zo weet ze haar muziek op eigen manier uit te brengen.

Naast haar muziek carrière ontdekt Amy ook haar liefdesleven en de meer duistere wereld van alcohol en drugs. Als ze al deze werelden samen probeert samen te brengen, moet ze deze ook naast elkaar in balans zien te houden. Dit blijft een lastige taak en helemaal door de aanwezigheid van alle roddel fotografen. Na de dood van Amy Winehouse probeerde verschillende filmmakers al een biografie over haar korte leven te verfilmen, maar vaak zonder succes. De biografische documentaire Amy uit 2015 was de enige succesvolle verfilming. Met Back to Black proberen ze weer een biografische verfilming te maken, maar deze is helaas wel wat aan de rommelige kant. Zo verliest deze film soms zijn focus en lijkt het soms meer om Amy haar liefdesleven te gaan en hoe haar partner haar introduceerde aan harddrugs. Zo mist deze biografie toch wel Amy Winehouse haar meer creatieve, muzikale kanten. In Civil War, toonde ze de positieve kanten van fotografie journalisten, maar met deze film tonen ze juist de negatieve kant van roddel fotograven. Die stalken bekende mensen zoal Amy Winehouse vaak meer, om een verkeerde foto te kunnen vastleggen voor roddelbladen. Marisa Abela heeft veel van de Amy Winehouse liedjes zelf gezongen in deze biografie. Ze heeft zichzelf getraind om Amy haar zang na te bootsen. Toch maken ze de fout om in de film soms echte Amy Winehouse liedje af te spelen in de achtergrond of op de radio, waardoor je het verschil tussen de echte Amy Winehouse en Marisa Abel wel terug kunt horen. Zo wordt Marisa Abel ook wel wat overschaduwd door de echte Amy Winehouse. Wel zet ze Amy Winehouse haar maniertjes, loopje en houding op goede manieren neer. Naast Marisa Abela zet Eddie Marsan ook goed en passend acteerwerk neer als Amy Winehouse, haar vader, een man die zijn rebelse dochter probeert te helpen tijdens haar drukke carrière. Ik geef de film als cijfer een:

Civil War

Civil War is een nieuwe actie drama geregisseerd door Alex Garland, regisseur van Ex Machina en Annihilation. In de toekomst breekt er in de Verenigden Staten een burgeroorlog uit tussen verschillende groepen, die vanwege verschillende blikken op het leven en het land vinden dat er verandering moet komen. Voor deze veranderingen moeten ze alleen zelf zien te zorgen. Een team journalisten proberen deze gebeurtenissen vast te leggen, zodat de rest van de wereld deze strijd kan volgen over wat er in Amerika gebeurd. Zo maken ze foto’s om alles vast te leggen, maar riskeren hier wel hun eigen levens mee.

Door de film te concentreren op de journalisten heeft Alex Garland er veilig voor gekozen, om van deze film geen politieke film te maken waar ze je politiek links of rechts proberen te laten zien. Wel kan de film zo duidelijkheid missen en wordt de oorzaak van de burgeroorlog niet echt goed uitgelegd. De redenen voor de burgeroorlog lijken wel meer in te spelen op de Amerikaanse politiek, maar Alex Garland is zelf niet eens van Amerikaanse afkomst. Door de onduidelijke kanten en gebrek aan informatie kan de film soms wel lastig te volgen zijn, of wat langdradig overkomen. Ook heeft de film best een abrupt einde, alsof ze door het filmbudget heen waren, of geen verdere tijd meer hadden, om verder te filmen. Ondanks de meer Amerikaanse kanten van de film speelt het toch best nog wel in op de actualiteit. Momenteel spelen er nog steeds wrede oorlogen af in de wereld zoals de Russische invasie van Oekraïne, of de Israëlische oorlog op de Gazastrook. Deze oorlogen worden ook wel met de rest van de wereld gedeeld met onder andere behulp van journalisten. Zo toont de film wel goed de verschrikkelijke gevolgen van een oorlog en alle soorten chaos die het vaak achterlaat. In deze film laten ze goed en geloofwaardig de wapenschoten en explosies horen. Verder geven ze de gevolgen hiervan ook goed weer. Deze film toont juist het belang van journalistiek waarvan de meeste meer neutraal zijn. Deze proberen dan vaak gebeurtenissen vast te leggen met foto’s en verhalen, om dit met de rest van de wereld te kunnen delen en te bewaren voorin de geschiedenis. Dit toont ook hoe gevaarlijk de carrière van een journalist kan zijn, want in de film worden brute, bloederige beelden getoond als de gevolgen van een oorlog. Ondanks het belang en positieve kanten van journalistiek hadden ze de film wel wat realistische kunnen hebben gemaakt. Naast journalistieke berichten en foto’s wordt veel nieuws tegenwoordig ook gedeeld met smartphones en op sociale media. Voor een film die afspeelt in de toekomst had je hiervan wel meer verwacht terug te zien. Het acteerwerk wordt goed en geloofwaardig neergezet door de castleden. Kristen Dunst speelt een meer ervaren fotojournalist, die al veel heeft meegemaakt en gezien. Hierdoor is ze wat emotieloos geworden en doen vele brute gebeurtenissen haar wat minder. Stephen McKinley Henderson speelt dan een oudere journalist met meer ervaring, die de rest wat probeert te sturen tijdens hun verdere journalistieke carrières. Cailee Spaeny speelt een beginnende journalist, die probeert door te breken en de andere wel als voorbeelden ziet en veel van ze probeert te leren. Toch wordt het beste acteerwerk neerzet door Nick Offerman en Jesse Plemons, alleen spelen alleen meer korte cameo rollen in de film. Ik geef de ffilm als cijfer een:

Monkey Man

Monkey Man is een nieuwe actie thriller geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Dev Patel. Met deze film maakt Dev Patel zijn regiedebuut. Hiervoor was hij bekend als acteurs in films zoals Slumdog Millionaire en Lion. Na de dood van zijn moeders besluit haar zoon Kid (Dev Patel) om wraak te nemen tegen de daders, die verantwoordelijk zijn voor haar dood. Hiervoor besteedt hij zijn tijd eerst in een ondergrondse vechtclub, waar hij met een apenmasker bloederige gevechten meemaakt. Dit alles doet hij als voorbereiding om de sinistere elite te kunnen bestrijden.

Deze film zou eerst direct naar Netflix gaan, maar nadat Jordan Peele de film zag, besloot hij de met zijn productie bedrijf Monkeypaw ervoor te zorgen dat de filmstudio Universal Pictures de film in de bioscopen kon uitbrengen. Voor een regiedebuut weet Dev Patel een vermakelijke film neer te zetten met een goed eigen verhaal. Wel doet de film wat denken aan andere wraak actiefilms zoals John Wick. Verder lijkt Dev Patel voor zijn eerste regiewerk ook wat te veel verantwoordelijkheid op zich te hebben genomen. Naast regisseren, deels het verhaal te hebben geschreven en de film te hebben geproduceerd, speelt hijzelf ook nog eens de hoofdrol in de film. Zo lijkt hij niet altijd even goed te hebben teruggekeken naar zijn eindresultaten. Vele actiescènes zijn namelijk erg bewegelijk, of te ingezoomd in beeld gebracht. Hierdoor kun je niet altijd alles even duidelijk blijven volgen. Hierdoor kan de film wel wat van zijn vermakelijke kanten verliezen. Dev Patel zet de hoofdrol wel goed neer in de film. Hij heeft ook vele van zijn eigen stunts zelf gedaan. Zo heeft hij zijn hand gebroken bij de tijdens de eerste actiescène. Wel is hij zelf begonnen met trainen in taekwondo sinds hij tien jaar oud was. Sharlto Copley speelt verder ook een vermakelijke rol in de film, maar dan helaas wel een kleine rol. Ik geef de film als cijfer een:

The First Omen

The First Omen is een prequel van de eerste Omen film uit 1976. Deze prequel is geregisseerd door Arkasha Stevenson. Dit is voor haar haar film regiedebuut, hiervoor heeft ze alleen afleveringen van verschillende tv-series geregisseerd. De jonge Amerikaanse Margaret (Neil Tiger Free) is naar Italië gestuurd, om te gaan leven in dienst van de kerk. Tijdens haar tijd bij de kerk leert ze over verborgen, duistere acties bij deze kerk, want deze proberen de antichrist tot leven te brengen.

Met deze prequel spelen ze goed in op de originele Omen film uit 1976. Van deze originele film zijn al eerder vervolgen, spin-offs en een remake geweest. Al deze films na de originele Omen werkte vaak niet zo succesvol, maar daar lijkt deze nieuwe prequel na jaren verandering in te brengen. Met deze prequel spelen ze juist goed in op het verhaal dat voor de originele film gebeurd. Zo weten ze een goede, spannende, maar ook gelijke sfeer te brengen met deze nieuwe Omen film. Het enige nadeel van dat de film zo goed inspeelt op de originele Omen film is dat het deze prequel wel wat voorspelbaar kan maken op momenten. Zo kun je als kenner van de klassieke Omen film wel op deze prequel vooruit lopen. Naast de voorspelbare kanten, die de film voor kenners kan hebben, heeft de film ook een verkeerde uitkomst datum. Deze film lijkt namelijk wel veel op de horrorfilm Immaculate, die een week eerder uitkwam in de bioscopen. Door de gelijke horrorverhalen kan het wel wat herhaaldelijk overkomen wanneer je deze twee films in twee weken achterelkaar ziet. Met horror aspecten spelen ze met deze film ook niet veel in op horror clichés zoals flauwe jump scares, maar weten een meer religieuze horror sfeer te creëren rond de geboorte van de antichrist. Zo is dit ook geen sadistische lichaamshorror film, maar speelt het meer in op de aspecten die bij een geboorte komen kijken. Hiervoor lijken ze zoveel echte effecten te hebben gebruikt, wat ook wat meer van de castleden heeft geragd. Nell Tiger Free weet deze film ook te dragen als de hoofdrol, die leert over duistere geheimen in haar kerk. Samen met de andere castleden speelt ze en de rest de personages goed en passend genoeg, waardoor het lijkt alsof ze ook uit de film van 1976 komen. Ik geef de film als cijfer een:

Ghostbusters: Frozen Empire

Ghostbusters: Frozen Empire is het vervolg van Ghostbusters: Afterlife. Een film die de filmserie weer nieuw leven probeerde in te blazen voor de oude fans van de filmserie, maar ook voor nieuwe fans van deze generatie. Deze nieuwe film is geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Gil Kenan, regisseur van City of Ember en de Poltergeist remake uit 2015. De Spengler familie is verhuisd naar de brandweerkazerne in New York, waar het originele Ghostbusters team hun geheime onderzoek lab hadden. Bij de ontdekking van een oud voorwerp, raakt een kwaadaardige kracht vrij, die New York en de rest van de wereld bedriegt met een nieuwe ijstijd. Om dit te voorkomen moeten de nieuwe Ghostbusters samenwerken met de oude leden van het originele team.

De regisseur en schrijver van de vorige Ghostbusters film Jason Reitman heeft zich bij dit vervolg teruggetrokken tot mede schrijver en producer. Jason blijft toch de zoon van Ivan Reitman, wie meer het brein was achter de originele Ghostbusters filmserie. Door deze nieuwe film te vullen met de oude en nieuwe personages en naast wat verwijzingen uit de oude films hebben ze deze film toch wat te vol gemaakt. Hierdoor kan de film soms wat rommelig, of langdradig overkomen. De meeste van alle personages in deze film brengen ook een eigen verhaallijn met zich mee, maar door al deze verschillende verhaallijnen blijft het soms lastig, of oninteressant om ze allemaal precies te blijven volgen. De beste momenten in deze nieuwe film zijn wanneer het om Mckenna Grace en Dan Aykroyd hun personages gaat, want ze doen echt meer onderzoek naar de dreiging van de ijsdemon. De andere personages zijn meer met hun eigen dingen bezig, maar deze staan tot op het eind meer los van het echte verhaal van de film. Hierdoor duurt het toch even voordat de echte dreiging van de ijsdemon echt begint. Ik geef de film als cijfer een: