Poor Things

Poor Things is een nieuwe drama komedie geregisseerd door Yorgos Lanthimos, regisseur van The Lobster en The Favourite. De briljante, orthodoxe dokter Godwin Baxter (Willem Dafoe) brengt een jonge vrouw weer te leven en noemt haar Bella Baxter (Emma Stone). Nu ze weer opnieuw tot leven is gebracht, moet ze ook alles over het leven opnieuw leren en ervaren. Bella is zo erg leergierig en wil alles proberen, maar Godwin probeert haar te beschermen tegen de duistere en brute kanten van de mensenwereld.

Om Bella op legale manieren thuis te houden probeert Godwin met advocaat Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo), de officiële papieren te regelen. Na het zien van Bella raakt Duncan door haar gefascineerd en probeert haar over de meer rebelse kanten van de wereld te leren, voordat Godwin haar deze kansen kan ontnemen. Zo gaat er voor Bella een geheel nieuwe wereld open waar ze alles over wil leren en ervaren. Met deze film vertellen ze op een speelse, creatieve wijze een verhaal over het opgroeien in de menselijke wereld en alles wat daar bij kan komen kijken. Het leren van de noodzakelijke dingen zoals eten, maar verder ook de mogelijkheid van het leren van manieren en wat wel en niet zo acceptabel is. Hiernaast ook over het ontdekken waar je passie ligt en waar je plezier in vindt, maar daarnaast ook in het ontdekken van leed en verdriet. De film speelt zo ook speels en herkenbaar in over hoe mensen zelf eigen mijlpalen bereiken in hun leven van het zelf leren opgroeien of dit van een eigen kind. Verder toont de film ook hoe mensen voor eigen gewin gebruik van elkaar proberen te maken. Ondanks de onzekere en soms meer duistere kanten van het hoofdpersonage, die probeert te ontdekken hoe de wereld ter werk gaat, weten ze dit vaak op komische manieren naar voren te brengen. Naast de speelse kanten van het verhaal speelt Yorgos Lanthimos ook op creatieve manieren met hoe hij de film in beeld brengt. Met verschillende camera’s cameralenzen en filters weet hij op creatieve wijze de film in beeld te brengen in verschillende filmstijlen. Vaak weet hij de stijlen ook goed te plaatsen bij wat er op dat moment in de film gebeurd. De visuele effecten vallen zo wel op, maar komen zo niet storend over, of halen je uit de film. De CGI en green screen momenten werken zo eerder kunstzinnig met de scènes mee. Ook hebben ze een passende soundtrack bij vele scènes, die ook goed inspelen op wat er voor stemming is tijdens de bepaalde momenten in de film. Regisseur Yorgos Lanthimos heeft eerder samengewerkt met Emma Stone als zijn hoofdrolspeelster, maar deze keer brengt hij haar op nieuwe, gewaagde manieren in beeld. Zo valt Emma Stone ook op nieuwe, unieke manieren terug te zien in deze film. Ze speelt goed en geloofwaardig de rol van iemand, de leergierig alles probeert te leren. De make-up en kostuum afdeling weten haar ook passende over te brengen, om zo goed samen te gaan met de scènes waar haar personages zich in bevindt. Na het lezen van het script twijfelde Mark Ruffalo over de rol. Toch wisten regisseur Yorgos Lanthimos en zijn tegenspeler Emma Stone hem te overtuigen de rol te spelen. Zo komt hij toch goed over als een gladde, losbandige advocaat. Emma Stone en Mark Ruffalo zijn zo wel terecht genomineerd voor verschillende filmprijzen. Willem Dafoe moest voor deze rol ook een lange tijd in de make-up stoel doorbrengen voor het uiteindelijke uiterlijk van zijn personage. Hij speelt in de film en soort dokter Frankenstein, maar dan ook met wat van het uiterlijk van het monster van Frankenstein. Wel probeert hij wel een verzorgend iemand te zijn, die zijn creaties behoedend probeert te verzorgen. Ik geef de film als cijfer een: