Land of Bad

Land of Bad is een nieuwe oorlogsthriller geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door William Eubank, regisseur van The Signal en Underwater. Tijdens een speciale missie in de Filipijnen gaat er iets vreselijk mis en wordt het team van de jonge officier Kinney (Liam Hemsworth) gegijzeld genomen. Kinney probeert zijn teamleden te bevrijden, maar zijn enige hulp is die van kapitein Eddie Grimm (Russell Crowe) met codenaam Reaper, die als drone piloot van een verre afstand Kinney en zijn omgevingen in de gaten probeert te houden. Zo probeert hij hem de juiste adviezen te geven, waarmee hij hopelijk zijn team weet te redden.

Met deze film proberen regisseur William Eubank en medeschrijver David Frigerio een spannende oorlogsthriller neer te zetten. Omdat beide nog aan de beginnende kant van hun regie en schrijfcarrières zijn, leveren ze helaas een meer rommelige, standaard oorlogsthriller. Zo zitten er wel spannende actiescènes in de film, maar vele hiervan zijn helaas te bewegelijke of ingezoomd in beeld gebracht. Hierdoor blijven vele van deze scènes soms lastig te volgen. De details kloppen ook niet altijd, want bijvoorbeeld de rang van de luchtmachtstaf sergeant ziet er verschillend uit tussen het leger en de luchtmacht. De drone Stafsergeant heeft ook het verkeerde insigne op haar blouse. Als de schrijver meer en beter onderzoek hadden gedaan naar deze details hadden ze het meer realistisch kunnen hebben overgebracht in de film. In de film gebeuren op momenten ook teveel verschillende gebeurtenissen op hetzelfde moment. Zo probeert officier Kinney zijn collega’s te redden, terwijl hij door de vijand wordt aangevallen. Ondertussen krijg je ook te zien hoe het militaire drone team een basketbalwedstrijd zit te kijken en hoe Reaper boodschappen loopt te doen. Door al deze verschillende activiteiten naast elkaar te laten afspelen, kun je wel je concentratie wat verliezen. Hiernaast laat het de Amerikaanse luchtmacht er ook wat amateuristisch uitzien. Liam Hemsworth komt wel goed over als een beginnende officier, die zichzelf probeert te bewijzen als echte soldaat. In deze film speelt hij samen met zijn echte broer Luke Hemsworth collega’s. Samen hebben de twee zo wel een goede band in de film. Russell Crowe speelt ook leuk en komische, een oudere kapitein, die aan een dwangstoornis lijkt te lijden. Hij wil namelijk graag dat alles op bepaalde manieren gebeurt, of worden ingedeeld. Door de meer rommelige kanten van de film, krijgen de meeste van hen alleen niet echt kansen om hun personages goed te ontwikkelen in de film. IK geef de film als cijfer een:

The Great Escaper

The Great Escaper is een nieuwe dramafilm geregisseerd door Oliver Parker, regisseur van Johnny English Reborn. De 89-jarige Bernard Jordan (Michael Caine) “ontsnapt” uit zijn verzorgingstehuis, om de 70e herinnering dag van D-Day in Normandië bij te wonen. Hier hoopt hij samen met collega-oorlogsveteranen de tijden uit de Tweede Wereldoorlog te herdenken en hun gevallen kameraden te herdenken en te vereren.

Zo laat hij zijn vrouw Irene Jordan (Glenda Jackson) achter in het verzorgingstehuis en zorgt hij voor paniek wanneer zijn vermissing bij het personeel bekend wordt. Deze film is gebaseerd op het waargebeurd verhaal van Bernard Jordan, die echt uit zijn verzorgingstehuis “ontsnapte” om de herdenking van zijn oorlogsstrijd in Normandië te herdenken en vereren. Zo toont deze film goed en respectvol hoe het leven van oorlogsveteranen zoals die van Bernard Jordan eruit hebben gezien en hoe hun latere levensjaren ongeveer waren. De film toont zo ook wel de meer treurige kant dat oudere, waaronder oorlogsveteranen op hun oude dag in verzorgingstehuizen eindigen. Ondanks dat dit soms wel nodig is, is het aan de andere kant ook wel wat sneu dat ouderen zo hun laatste dagen door moeten maken. Zo zit er wel een bericht in de film dat je moet proberen er te zijn voor je oudere familieleden en geliefden. Tijdens de film première van deze film kondigde Michael Caine aan dat hij na deze film met pensioen gaat als acteur. “Ik ben verdomme negentig en ik kan niet goed meer lopen en zo ik ben nu min of meer met pensioen” zei hij tijdens deze aankondiging. Michael Cain wilde ook alleen in deze film verschijnen als zijn oude vriend John Standing ook gecast werd. De twee zijn dan ook al ongeveer vijftig jaar bevriend met elkaar. Voor zijn laatste acteerwerk sluit Michael Cain zijn acteercarrière met deze film en rol wel op een waardige manier af. Ondanks dat ze politieke, verschillende meningen van elkaar hadden, leveren Michael Caine en Glenda Jackson toch goed acteerwerk samen als een ouder koppel. De twee konden zo goed met elkaar overweg tijdens het maken van deze film. Glenda Jackson is vorig jaar helaas komen te overlijden. Zo heeft ze onbedoeld haar acteercarrière ook op een waardige manier weten af te sluiten met deze film en rol. Jammer genoeg stierf ze een week voordat de eerste versie van deze film voor een testpubliek werd vertoond. Ik geef de film als cijfer een:

Madame Web

Madame Web is een nieuwe spin-off dat zich afspeelt in de Marvel Spider-Man wereld. Deze spin-off is geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door S.J. Clarkson. Voor deze film heeft ze meer afleveringen van tv-series geregisseerd van superhelden shows zoals Jessica Jones en The Defenders. Cassandra Webb (Dakota Johnson) werkt als een paramedicus in New York en leert na een ongeluk dat ze superkrachten heeft, om toekomstige mogelijkheden te zien. Zo ziet ze dat de levens van drie meiden worden bedreigd door een mysterieuze gemaskerde man met spinachtig krachten. Hierom probeert ze de drie meiden te beschermen en moet ze, ze zien te overtuigen dat hun levens echt gevaar lopen. Om ze echt te kunnen beschermen moeten ze ervoor zien te zorgen dat de drie naar haar luisteren en leren onderling samen te werken.

Het verhaal van deze film heeft een interessant concept, maar het uiteindelijk verhaal en scenario zijn geschreven door vijf verschillende schrijvers. Deze schrijvers lijken niet altijd op eenzelfde lijn te hebben gezeten, want het verhaal komt soms wat gehaast of afgerafeld over. Zo lijkt het soms alsof ze ook niet echt wisten wat ze er precies mee moesten doen, of wat de filmstudio van hen verachte. Het scenario is ook vaak weer herschreven, waardoor de castleden ook niet altijd meer precies konden volgen waar ze met de film naartoe gingen, of moesten doen. Ondanks deze rommelige, gehaaste kanten blijft de film voor een superhelden film wel aan een bekende, voorspelbare kant. Hierdoor kan de film wel wat langdradig of gênant overkomen. De film doet zo wel denken aan andere superheldenfilms die rond het jaar 2000 uitkwamen, maar dan wel van een wat mindere kwaliteit. De visuele effecten zien er ook niet altijd even geloofwaardig uit. De blue screen en CGI vallen wel terug te zien in de film. Voor sommige van de castleden was dit ook de eerste keer dat ze echt in een film met zulke visuele effecten hebben gewerkt. Dat ze geen tot weinig ervaring hebben met deze film situaties valt soms wel wat terug te zien aan hun acteerwerk. Door het mindere script krijgen de castleden ook weinig kansen om wat bijzonders van hun rollen te maken. Dakota Johnson leek bij promoties van de film ook al wat ongemakkelijk, of onwetend hoe ze deze film op de juist manier moest promoten. In de uiteindelijke film probeert ze het beste van de rol te maken en probeert wat komedie toe te voegen aan de rol, maar hier krijgt ze niet echt altijd de kans voor. Sydney Sweeney, Isabela Merced en Celeste O’Connor spelen de drie meiden, die Cassandra probeert te beschermen. Alle drie krijgen ze een beetje tijd om hun personages wat persoonlijkheden te geven, maar helaas niet genoeg om je er als kijker echt om de drie te laten geven. Voor een betere gefocuste film hadden ze misschien beter een personage in het verhaal kunnen gebruiken, die Cassandra dan moet zien te beschermen. Tahar Rahim speelt de schurk in de film, die de drie meiden probeert te vermoorden, maar dealt ook met het slechte, zwakke script. Hierdoor komt hij als de schurk van het verhaal ook niet zo sterk naar voren. Zijn audiowerk hebben ze ook niet goed in de film verwerkt, want zijn lippen komen soms niet altijd gelijk overeen met wat zijn personage zegt. Met al deze superhelden spin-off films van de Sony-filmstudio zorgen ze alleen maar voor meer rommelige kanten aan de momentele filmserie van Marvel. Als ze Sony en Disney Marvel toch proberen samen te werken aan eenzelfde filmserie moeten ze toch meer en betere met elkaar zien te overleggen en plannen waar ze met deze filmserie naartoe willen gaan. Ik geef de film als cijfer een:

The Bricklayer

The Bricklayer is een nieuwe actiethriller geregisseerd door Renny Harlin, regisseur van Die Hard 2 en The Long Kiss Goodnight. Als er Europese journalisten worden vermoord, worden deze moorden in connectie gebracht met de CIA. Zo ontstaat er een politiek drama tussen Europa en de CIA. Hierom stuurt de ex-CIA-agent Steve Vali (Aaron Eckhart) met Kate Bannons (Nina Dobrev) als zijn partner naar Griekenland, om deze moorden te onderzoeken.

Tijdens dit onderzoek wordt Vali geconfronteerd met zijn verleden. De sporen leiden namelijk naar zijn oude CIA-collega Victor Radek (Clifton Collins Jr.), alleen is deze al een tijd overleden. Wetende dat Radek problemen had met de CIA zorgt ervoor dat Vali onderzoekt of zijn collega wel echt is overleden, om zo de naam van de CIA te beschermen en een conflict tussen hen en Europa te voorkomen. Het script van deze film is geschreven door vier verschillende schrijvers, die het verder op een roman hebben gebaseerd. Al deze verschillende schrijvers zorgen toch voor een rommelig verhaal dat alleen lastig te volgen blijft. Ondanks deze rommelige kanten blijft de film toch aan een voorspelbare kant, want je kunt wel ongeveer raden welke personages uiteindelijke verraders zullen zijn. Door het rommelige script krijgen de castleden ook niet echt de kans om hun personages en hun onderlinge relaties goed te ontwikkelen of echt op te bouwen in de film. Hierdoor geef je als kijker ook weinig om ze. Aaron Eckhart, zijn personage, heeft bijvoorbeeld een passie voor metselen met bakstenen, maar waarom wordt gedurende de film zwakjes uitgelegd tot hij dit zelf op het einde van de film nog even zelf probeert uit te leggen. Naast het rommelige verhaal worden de meeste actiescènes ook rommelig in beeld gebracht. Vele van deze scenes zijn namelijk te bewegelijk opgenomen, of er zitten te veel bewerkingen tussen de scène in. Hierdoor blijven deze scènes alleen maar lastig te volgen en kun je er nog weinig van genieten, omdat je lastig kunt volgen wat er allemaal precies gebeurd. Ik geef de film als cijfer een:

Bob Marley: One Love

Bob Marley: One Love is een biografische verfilming over het leven van muzikant Bob Marley. De film is geregisseerd door Reinaldo Marcus Green, regisseur van King Richard. Reggae icoon Bob Marley (Kingsley Ben-Adir) probeert zijn bericht over liefde en verbondenheid te verspreiden met zijn muzikale liedjes. Dit wordt alleen niet altijd door iedereen even goed ontvangen of geaccepteerd. Toch blijft hij doorzetten, om dit bericht te verspreiden over de wereld in de hoop deze zo te kunnen verbeteren.

Bob Marley, zijn zoon Ziggy Marley heeft zich veel met deze film bezig gehouden, om ervoor te zorgen dat zijn vader en zijn bericht goed overkomen bij de kijkers. Zijn vrouw Orly Marley en Bob Marley, zijn vrouw Rita Marley hebben zich ook als producers bij deze film betrokken. Ondanks de betrokkenheid van deze familieleden en geliefden hadden ze zich toch wat meer met het uiteindelijk verhaal mogen hebben bezig gehouden. Het uiteindelijke verhaal mist namelijk een echte sterke, rode draad als kern van de film. In de film tonen ze meer wat verschillende, belangrijke gebeurtenissen uit het leven van Bob Marley. Sommige hiervan worden alleen wat te gehaast behandelt, waardoor het belang ervan wat verloren gaat, of niet echt duidelijk overkomt. Toch weten ze Bob Marley zijn bericht en kijk op het leven wel goed over te brengen. Dit doen ze vooral met behulp van de bekende muziek van de reggaeartiest. Voor fans van Bob Marley zijn muziek is het ook leuk om deze in de uiteindelijke film terug te horen. De film toont alleen niet het ontstaan of idee achter de meeste van deze liedjes. Kingsley Ben-Adir zingt zelf de liedjes niet, maar playbackt deze. Ondanks dat weet hij wel goed over te komen als Bob Marley door de gelijke manieren waarop hij bijvoorbeeld danst of zijn energie uit in de film. Samen met Lashana Lynch weet hij ook goede de chemie over te brengen die Bob en Rita Marley hadden tijdens hun relatie. Rita Marley was voor Bob namelijk een grote inspiratiebron voor vele van zijn liedjes. Verder was ze ook een grote steun voor zijn leven en carrière. K geef de film als cijfer een:

Poor Things

Poor Things is een nieuwe drama komedie geregisseerd door Yorgos Lanthimos, regisseur van The Lobster en The Favourite. De briljante, orthodoxe dokter Godwin Baxter (Willem Dafoe) brengt een jonge vrouw weer te leven en noemt haar Bella Baxter (Emma Stone). Nu ze weer opnieuw tot leven is gebracht, moet ze ook alles over het leven opnieuw leren en ervaren. Bella is zo erg leergierig en wil alles proberen, maar Godwin probeert haar te beschermen tegen de duistere en brute kanten van de mensenwereld.

Om Bella op legale manieren thuis te houden probeert Godwin met advocaat Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo), de officiële papieren te regelen. Na het zien van Bella raakt Duncan door haar gefascineerd en probeert haar over de meer rebelse kanten van de wereld te leren, voordat Godwin haar deze kansen kan ontnemen. Zo gaat er voor Bella een geheel nieuwe wereld open waar ze alles over wil leren en ervaren. Met deze film vertellen ze op een speelse, creatieve wijze een verhaal over het opgroeien in de menselijke wereld en alles wat daar bij kan komen kijken. Het leren van de noodzakelijke dingen zoals eten, maar verder ook de mogelijkheid van het leren van manieren en wat wel en niet zo acceptabel is. Hiernaast ook over het ontdekken waar je passie ligt en waar je plezier in vindt, maar daarnaast ook in het ontdekken van leed en verdriet. De film speelt zo ook speels en herkenbaar in over hoe mensen zelf eigen mijlpalen bereiken in hun leven van het zelf leren opgroeien of dit van een eigen kind. Verder toont de film ook hoe mensen voor eigen gewin gebruik van elkaar proberen te maken. Ondanks de onzekere en soms meer duistere kanten van het hoofdpersonage, die probeert te ontdekken hoe de wereld ter werk gaat, weten ze dit vaak op komische manieren naar voren te brengen. Naast de speelse kanten van het verhaal speelt Yorgos Lanthimos ook op creatieve manieren met hoe hij de film in beeld brengt. Met verschillende camera’s cameralenzen en filters weet hij op creatieve wijze de film in beeld te brengen in verschillende filmstijlen. Vaak weet hij de stijlen ook goed te plaatsen bij wat er op dat moment in de film gebeurd. De visuele effecten vallen zo wel op, maar komen zo niet storend over, of halen je uit de film. De CGI en green screen momenten werken zo eerder kunstzinnig met de scènes mee. Ook hebben ze een passende soundtrack bij vele scènes, die ook goed inspelen op wat er voor stemming is tijdens de bepaalde momenten in de film. Regisseur Yorgos Lanthimos heeft eerder samengewerkt met Emma Stone als zijn hoofdrolspeelster, maar deze keer brengt hij haar op nieuwe, gewaagde manieren in beeld. Zo valt Emma Stone ook op nieuwe, unieke manieren terug te zien in deze film. Ze speelt goed en geloofwaardig de rol van iemand, de leergierig alles probeert te leren. De make-up en kostuum afdeling weten haar ook passende over te brengen, om zo goed samen te gaan met de scènes waar haar personages zich in bevindt. Na het lezen van het script twijfelde Mark Ruffalo over de rol. Toch wisten regisseur Yorgos Lanthimos en zijn tegenspeler Emma Stone hem te overtuigen de rol te spelen. Zo komt hij toch goed over als een gladde, losbandige advocaat. Emma Stone en Mark Ruffalo zijn zo wel terecht genomineerd voor verschillende filmprijzen. Willem Dafoe moest voor deze rol ook een lange tijd in de make-up stoel doorbrengen voor het uiteindelijke uiterlijk van zijn personage. Hij speelt in de film en soort dokter Frankenstein, maar dan ook met wat van het uiterlijk van het monster van Frankenstein. Wel probeert hij wel een verzorgend iemand te zijn, die zijn creaties behoedend probeert te verzorgen. Ik geef de film als cijfer een:

Argylle

Argylle is een nieuwe spionage thriller geregisseerd door Matthew Vaughn, regisseur van Kick-Ass, Kingsman: The Secret Service en X-Men: First class. Elly Conway (Bryce Dallas Howard) is een succesvolle spionage schrijfster, die ondanks haar spionagethrillers een bescheiden leven leidt. Toch lijken Elly haar boeken invloed te hebben op het echte leven, want als ze leert dat de gebeurtenissen uit haar boeken echt lijken te zijn gebeurd.

Wanneer spion Aidan Wilde (Sam Rockwell) haar hiermee confronteert, raakt ze betrokken in en echte spionagemissie. Zo proberen Aidan en andere, vijandige spionnen met haar informatie in te schatten hoe ze verder moeten, om hun missies voor eigen gewin te voltooien. Matthew Vaughn staat bekend om zijn eigen, aparte, actiefilms. Hier heeft hij dan naast zijn werk als regisseur zich verder ook als medeschrijver of producer met deze andere films bemoeit. Bij Argylle is het schrijfwerk zelfstandig over gelaten aan Jason Fuchs, die nog niet eerder zelfstandig aan een filmscript heeft gewerkt. Hierdoor is hij met een rommelig verhaal geëindigd dat meer aan een langdradige kant blijft. Jason Fuchs probeert slim over te komen met een aantal plottwists, maar deze zijn ook niet altijd zo goed uitgewerkt, waardoor de film eerder vaag overkomt dan echt slim geschreven. Matthew Vaughn of iemand anders hadden beter naar zijn uiteindelijke verhaal kunnen hebben teruggekeken. Later hadden ze dan bij kunnen hebben gesprongen waar dit nodig was geweest. Dan had de uiteindelijke film misschien toch wat beter kunnen zijn geweest. Matthew Vaughn omschrijft de film zelf als een ode aan actiefilms uit de jaren 80 zoals Die Hard of Lethal Weapon. Bij zulke films werd alleen wel iets beter naar de uiteindelijke details gekeken. Verder zitten er ook wat herhaaldelijke scenes in de film, die lijken op scenes uit andere films van Matthew Vaughn. Matthew Vaughn is verder wel bekend van zijn eigen stijl qua actiescènes, maar wist deze in eerdere films meer geloofwaardiger in beeld te brengen. Bij deze film vallen de visuele effecten wel meer op zoals bijvoorbeeld wanneer personages voor een green screen staan te acteren. Ondanks e rommelige kanten van de film weet Sam Rockwell wel voor goed en komisch acteerwerk te zorgen. Samen met Bryce Dallas Howard weten ze voor goede momenten te zorgen. Bryce Dallas Howard zorgt ook voor goed acteerwerk, maar door het mindere script moet ze met haar personages de rol op verschillende manieren neerzetten. Dit blijft helaas soms ook meer aan een rommelige kant blijven. Andere acteurs zoals Henry Cavill, John Cena en Samuel L. Jackson spelen, ondanks de promotie van de film meer, bijrollen in de film. Ik geef de film als cijfer een: