Elevaton

Elevaton is een nieuwe Sci-Fi thriller geregisseerd door George Nolfi, regisseur van The Adjustment Bureau. Single vader Will (Anthony Mackie) leeft na een buitenaardse invasie samen met zijn zon en groep overlevende hoog in Rocky Mountains. Op deze hoogte lijken ze als enige veilig te zijn van de buitenaardse wezens.

Als de medicatie voor zijn zoon opraken, wordt Will gedwongen de veilige hoogte te verlaten, om op lagere punten medicijnen te vinden, zodat zijn zoon in leven kan blijven. Hiervoor gaat hij samen met Nina (Morena Baccarin) en Katie (Maddie Hasson) de confrontatie met de gevaarlijke buitenaardse wezens aan, enkel om zijn zoon te kunnen redden. Het script van deze film is geschreven door beginnende schrijvers, die zelf weinig unieks met zich meebrengen. De film is verder ook geproduceerd door producers die aan de A Quiet Place films hebben gewerkt, waardoor de film alleen doet denken aan deze film of aan andere Sci-Fi films. Deze film komt dan, alleen over als een mindere versie van al deze andere films. Zo komt deze film zelf nooit echt op een hoog niveau over. De visuele effecten komen ook wat zwak en ongeloofwaardig over. Dat de Aliens meer in de film digitaal geplakt zijn valt vaak wel duidelijk terug te zien. Zo komen deze wezens vaak ongeloofwaardig over, waardoor er verder ook weinig realistische spanning in de film naar boven komt. De green screen achtergronden vallen vaak ook wel duidelijk terug te zien. De castleden doen hun best, maar vanwege het simpele, mindere script hebben ze weinig sterks om mee te werken. Zo komen ze verder ook niet zo boeiend over en geef je als kijker weinig om ze. Omdat ze verder ook in weinig spannende situaties zitten, bouwt de film verder ook weinig spanning op en kan het soms zelfs wat langdradig overkomen. IK geef de film als cijfer een:

The Silent Hour

The Silent Hour is een nieuwe misdaadthriller geregisseerd door Brad Anderson, regisseur van Session 9 en The Machinist. Rechercheur Frank Shaw (Joel Kinnaman) begint door een ongeluk van een jaar geleden zijn gehoor te verliezen. Samen met zijn partner Doug Slater (Mark Strong) moeten ze het verhaal van de dove getuige Ava (Sandra Mae Frank) zien te gebruiken om hu zaak te kunnen winnen.

Frank en Ava eindigen in een situatie waar de dader Lynch (Mekhi Phifer) het op Ava gemunt heeft, zodat ze niet met het bewijs van zijn acties kan komen. Zo komen Frank en Ava een slecht horende en dove vast te zitten in het appartementencomplex en moeten zo zien samen te werken om uit de handen van de Lynch en zijn criminele bende te blijven. Vorig jaar speelde Joel Kinnaman in de actiethriller Silent Night waar hij een personage speelde die zijn stem was verloren en daardoor niet meer kon spreken. Omdat hij in deze film een ander zintuig verliest doen deze film wel aan elkaar denken. In Silent Night wisten ze alleen wat creatiever te spelen met het verloren zintuig van het hoofdpersonage. Dit is wel een gemiste kans bij deze film, want ondanks dat het om een doof en doof worden personages gaat, doet de film hier verder weinig bijzonders mee. Het was zo bijvoorbeeld creatiever en leuker geweest als ze de audio in de film zelf ook wat naar benden brachten of weglieten, om je als kijker meer als het hoofdpersonage te doen voelen. Deze gemiste kansen en het verdere meer simpel en voorspelbare verhaal komt waarschijnlijk, omdat het verhaal is geschreven door Dan Hall, voor wie dit pas zijn eerste schrijfwerk is. Zo komt de film verder ook niet echt bijzonder over en heeft het op de hoofdpersonage na verder ook weinig boeiende kanten. Wat de film gelukkig wel weet te dragen is de chemie tussen de twee hoofdrolspelers. Joel KInnaman en Sandra Mae Frank weten samen goed over te komen als een team, die ondanks hun beperkingen toch samen proberen te blijven werken. Sandra Mae Frank is ook al sinds haar derde leeftijd doof geworden. Het is wel mooi dat ze ondanks haar doofheid wel in films zoals deze kan acteren. Een beter verhaal was haar alleen wel gegund. Ik geef de film als cijfer een:

Gladiator II

Gladiator II is het 24 latere vervolg van de eerste Gladiator film. Dit vervolg is weer geregisseerd door Ridley Scott, die ook de eerste film heeft geregisseerd. Lucius (Paul Mescal) ervaart hoe hij zijn huis en geliefden verliest door Marcus Acacius (Pedro Pascal) zin acties. Zo wordt hij als slaaf gedwongen, om als gladiator te dienen voor handelsman Macrinus (Denzel Washington). Zo moet hij voor het vermaak voor de Romeinse leiders en bevolking het op te nemen tegen andere gladiatoren en gevaarlijke beesten. Toch probeert hij uiteindelijk voor het Romeinse volk op te komen en de tirannieke keizers ten einde te brengen.

Met dit 24 jaar latere vervolg probeert Ridley Scott een waardig vervolg nee te zetten, maar verder ook voor vermaak en herkenbare momenten te zorgen. Deze herkenbare momenten kunnen alleen wel wat overkomen als een mindere kopie van het origineel en sommige momenten gaan wat in tegen het verhaal van het eerste deel, of mist duidelijke uitleg over hoe bepaalde dingen nu precies gebeurd zijn. Ze hebben er ook voor gekozen de film en elementen groter te maken dan het eerste deel. Groter is helaas niet altijd beter. Wel weet Ridley Scott de grote en wat er allemaal mee gebeurt wel goed in beeld te brengen. Zo heeft hij weer voor een filmset gezorgd die lijkt op het echte Colosseum. Met het verhaal proberen ze naast de gladiator gevechten deze keer ook meer politieke aspecten naar voren te brengen waarvan sommige echt rond deze tijd in de geschiedenis gebeurde. Net als andere aspecten zijn sommige er alleen voorin het verhaal bij gehaald en voegen naast extra speeltijd niet altijd wat bijzonders toe aan de film. Ondanks de 24 jaar latere visuele effecten weten ze alles helaas ook nog niet altijd zo realistisch in beeld te brengen. Bij sommige dieren in de film valt zo wel duidelijk terug te zen dat ze met CGI in de film geplaatst zijn, waardoor je soms wel even uit de film gehaald kan worden. Afgezien van dat Paul Mescal goed en geloofwaardig overkomt als gladiator en verder ook aardig acteerwerk neerzet, blijft hij wel in de schaduw staan van wat Russell Crowe met zijn rol in de eerste Gladiator wist neer te zetten. Pedro Pascal zet zijn rol ook goed neer, maar krijgt verder niet genoeg tijd om echt wat van zijn rol te maken. De acteur die voor het meeste vermaak zorgt, is Denzel Washington, wiens personage vele andere personages probeert te helpen, maar ter gelijke soms ook voor zijn eigen belangen of winst hen probeert te bespelen. Het valt wel terug te zien dat Denzel plezier heeft gehad met het spelen van deze rol. Andere bekende acteurs of namen uit het eerste deel maken even een korte cameo rol, maar doen verder wel weinig bijzonders voor in deze film. Ik geef de film als cijfer een:

Heretic

Heretic is een nieuwe psychologische horrorfilm geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Scott Beck en Bryan Woods, regisseurs van Haunt en 65. Twee jonge religieuze meiden zuster Barner (Sophie Tatcher) en zuster Paxton (Chloe East) proberen het bericht van hu visie op het geloof te verspreiden met de wereld. Als ze aanbellen bij Mr. Reed (Hugh Grant) worden ze vriendelijk binnengelaten, maar worden vervolgens al snel door hem op de proef gezet, om hem te bewijzen dat hun visie van geloof de juiste en echte ware is.

Met deze film zijn de regisseurs met een creatief idee gekomen rond de verschillende geloven in de wereld, maar ondanks de verschillen in de geloven ze toch ok genoeg overeenkomsten met elkaar hebben. Toch ontstaan er door mensen die in verschillende geloven, geloven vaak toch nog onderlinge ellende om elkaar te bewijzen welke beter is en zo hopen de ander te kunnen bekeren, of zelfs uit te roeien. Verschil tussen geloof is zojuist vaak de rede op massa moorden en verdere chaos geweest. Zoals bij de vroegere kruistochten tot de bomaanslagen van slechts een paar jaar geleden. Als de verschillende geloven en volgelingen elkaar meer hadden gerespecteerd en in hun waarde hadden gelaten en dit nog steeds zo wisten te houden, zouden we best wel eens in een meer vredelievende wereld kunnen hebben geleefd met minder oorlogen. Hugh Grant zet goed acteerwerk neer als iemand die zeker is van zijn eigen mening en zaak en dit tot op de bodem bereidt is vast et houden. Zo probeert hij anderen te testen of ze ook echt zo zeker zijn van hun zaken. Het is leuk te zien hoe hij van de meer romantische komedie acteur de laatste rollen meer duistere, schurken rollen speelt. Sophie Thatcher en Chloe East komen ook goed over als geloofovertuigers, maar worden ook goed door Hugh Grant zijn personage op de proef gesteld, waardoor ze best eens hun visie p het geloof kunnen beginnen te verliezen, of deze toch meer in twijfel gaan beginnen te nemen. Ik geef de film als cijfer een:

Red One

Red One is een nieuwe actiekomedie geregisseerd door Jake Kasdan, regisseur van Jumanji: Welcome tot he Jungle en Jumanji: The Next Level. Wanneer de Kerstman (J.K. Simmons) wordt ontvoerd, moet het hoofd van de beveiliging van de Noordpool Callum Drift (Dwayne Johnson) samenwerken met hacker Jack O’ Malley (Chris Evans), die vanwege zijn hacker geschiedenis op de ondeugende lijst staat. Samen moeten ze de Kerstman zien op te sporen voor het kerstavond wordt.

Voor een vroege kerstfilm gebeuren hierin best te veel verschillende dingen met te veel personages, waardoor het al snel lastig goed te volgen blijft. Het verhaal is dan ook bedacht door een beginnende schrijver voor wie dit pas zijn eerste filmverhaal is. Verder is het scenario meer uitgewerkt door iemand, die dit ook meer voor Fast & Furious films heeft gedaan. Zo lijkt deze film wel wat op een overdreven Fast & Furious kerstfilm. Bij Fast & Furious films hoef je eigenlijk alleen niet goed na te denken over het verhaal en alles wat er verder in de film gebeurt. Het is dan wat apart dat deze film je wel meer vraagt om naar het verhaal te luisteren, zodat je ongeveer kunt weten wat er allemaal gebeurt. Toch lijken de schrijvers zelf soms ook maar wat gedaan te hebben, om het verhaal mee vooruit te brengen. Door deze tegenstrijdigheid kun je best last krijgt van een brainfreeze als je alles goed probeert te blijven volgen. Ook kan al deze rommeligheid de film snel langdradig maken. Met een speeltijd van net iets meer dan twee uur kan dit voor sommige best een lange zit worden. Het is zo ook wel onduidelijk voor wel publiek deze film nu precies bedoeld is. Het publiek kan van de overdreven actie genieten, maar het verdere verhaal en humor lijken de ene keer meer voor volwassenen bedoel en dan weer meer voor kinderen. De visuele effecten werken misschien nog vermakelijke en geloofwaardig voor jongere kijkers, maar oudere kijkers kunnen de CGI en green screen wel snel terugzien, waardoor de geloofwaardigheid snel voor hen verloren kan gaan. Het acteerwerk is verder ook niet bijzonder. Dwayne Johnson speelt weer een standaard personage, die hij in vele van zijn andere film ook speelt. Een heldhaftig type die onverslaanbaar alles probeert te redden. Dwayne was zelf alleen wat grillig geweest tijdens het filmen, waardoor de film later is uitgekomen dan gepland en het zo het budget verhoogde. Dwayne heeft zelf wel 50 miljoen van het budget eigen weten te maken. Chris Evans probeert meer een komische hacker neer te zetten, maar krijgt hiervoor niet genoeg ruimte. J.K. Simmons speelt verder ook meer een cameo rol, want nadat de Kerstman ontvoerd wordt, valt hij tot op het einde verder weinig teug te zien in de film. Ik geef de film als cijfer een:

Absolution

Absolution is een nieuwe actie drama geregisseerd door Hans Petter Moland, regisseur van Cold Pursuit. Een zware crimineel (Liam Neeson) begint ouder te worden en zijn criminele taken minder goed te kunnen volbrengen. Als hij dan ook leert aan chronische geheugenproblemen te lijden, probeert hij zijn leven om te veranderen. Hij hoopt zijn banden met zijn vervreemde dochter en kleinzoon te kunnen oppakken. Hiervoor moet hij zijn criminele verleden en huidige carrière gescheiden zien te houden, zodat hij het gevaar hiervan niet overbrengt naar hen. Dit lijkt alleen lastiger en gevaarlijker te zijn dan hij had verwacht.

Met deze nieuwe actiefilm valt Liam Neeson toch wat in herhaling, want in 2022 speelde hij in Amerikaanse remake Memory, een remake van de Nederlandse film De zaak Alzheimer ook een crimineel personage, die begint te lijden aan geheugenverlies. Verder gebruikt de film ook wel elementen uit andere Liam Neeson films zoals zijn bekendste Taken. De film heeft ook te veel losstaande verhaallijnen, die de film alleen maar rommeliger en zo lastiger te volgen maken, hierdoor kan de film wel als wat langdradig overkomen. Op wat actie momenten na gaat de film ook meer over de dramamomenten van een criminele vader, die er nu met zijn afnemende gezondheid en geheugen er voor zijn verloren familie probeert te zijn. Deze zijn alleen niet echt in hem geïnteresseerd, omdat hij er vroeger ook nauwelijks voor ze is geweest. Het acteerwerk komt verder ook niet zo bijzonder over. Liam Neeson zelf brengt verder weinig energie of echt enthousiasme met zich mee. Met deze rol lijkt hij alleen meer voor een loonstrookje te gaan voor dit jaar. Ron Perlman speelt verder ook meer een kleine cameo rol als een criminele baas. De vervreemde dochter en kleinzoon worden ook gespeeld door acteurs die meer bekend zijn van tv-rollen en met deze filmrollen vervolgens ook weinig bijzonders leveren. Ik geef de film als cijfer een:

Juror #2

Juror #2 is een nieuwe thriller geregisseerd door Clint Eastwood, regisseur van Gran Torino en Million Dollar Baby. Justin Kemp (Nicholas Hoult) heeft een duister verleden en werkt verder als jurylid bij rechtszaken. Momenteel is hij ingedeeld als jurylid van een moordzaak. De dader heeft volgens de aanklager zijn partner vermoord, maar zijn advocaat probeert de verdachte hierin te verdedigen. Beide proberen de twaalf juryleden te overtuigen of de dader nu schuldig of onschuldig is.

Justin weet alleen meer over de mogelijk dader en de rechtszaak, maar probeert alles zo te bespelen dat de andere juryleden niet snel een gezamenlijk uitslag voor de rechtszaak weet te bepalen. Deze film is waarschijnlijk Clint Eastwood zijn laatste regiewerk en dat hij na deze film mogelijk met pensioen gaat als regisseur. Helaas krijgt hij als dit echt zijn laatste film is wel een minder script om mee te werken. Het verhaal wordt namelijk zo overgedragen dat je net zoals Justin het hoofdpersonage meer over de dader en rechtszaak weet. Zo gaat het mysterie van de film al snel verloren. Hierdoor kun je ook voorop het verhaal blijven lopen, wat de film dan weer wat langdradig kan maken. Het enge interessante blijft zo hoe Justin met zijn wetende informatie de rest van de jury probeert te bespelen. Als kijker in een bioscoop kun je wel het gevoel hebben alsof je zelf ook lid bent van de juryleden, die de uitslag gezamenlijk moeten proberen vast te stellen. Doordat je net als het hoofdpersonage te veel weet, kun je wel snel met de juiste antwoorden en informatie weten en leren hoe de vork werkelijk in het hooi steekt. Als ze bepaalde informatie meer verborgen hadden gehouden zou de film stukken interessanter en geheimzinniger kunnen zijn geweest. Zo hadden ze ook een soort plottwist kunnen hebben gehad, maar deze kans gaat al snel verloren. De filmcast bestaat wel uit grote namen, want naast Nicolas Hoult spelen acteurs zoals Kiefer Sutterland, Toni Collette, Zoey Deutch en J.K. Simmons ook goede rollen in de film. Ze krijgen alleen niet allemaal evenveel tijd of kansen om veel bijzonders met hun rollen te doen. Ondanks dat ze zo wel mogelijk een acteerrol hebben in Clint Eastwood, zijn mogelijke laatste film, kunnen de grote castleden elkaar wel blijven overschaduwen. Ik geef de film als cijfer een:

Azrael

Azrael is een nieuwe horrorfilm geregisseerd door E.L. Katz, die meer bekend is als regisseur van verschillend afleveringen van verschillende tv-series zoal: Scream, Swamp Thing en The Haunting of Bly Manor. Jaren na een Apocalyps leeft de mensheid in stilte en wordt er door de meeste niet meer gesproken. Azrael (Samara Weaving) is door een cult gevangengenomen en staat op het punt geofferd te worden aan mysterieuze wezens, die de mensen aanvallen en vermoorden. Als ze weet te ontsnappen moet ze zowel de cultleden als de wezens de baas zien te blijven, om zo zelf in leven te blijven.

In de film wordt er nauwelijks gesproken door de personages en wordt er verder ook weinig uitleg gegeven. Ze tonen alleen wat teksten met korte, samenvattende uitleg, die even snel in beeld verschijnen. Zo kan de film wel wat onduidelijk overkomen. De film doet verder ook wel denken aan andere horrorfilms, waardoor de film ook niet meer zo origineel blijft. Met wat betere uitleg en iets meer originaliteit had de film wat beter kunnen zijn geweest. Verder wordt de scènes ook te onduidelijk, te bewegelijk, of te duister in beeld gebracht, waardoor je vaak niet goed kunt zien en volgen wat er allemaal precies gebeurt. Samara Weaving doet haar best in de film en probeert goed en passend acteerwerk neer te zetten. Alleen omdat je verder weinig over haar personage leert en ze verder ook niet echt praat, weet je niet genoeg over het personage, om echt om haar te geven. Zo speelt ze verder meer de enige en laatste overlevende in de film, die je als kijker krijgt te volgen. Ik geef de film als cijfer een: