Immaculate

Immaculate is een nieuwe horrorfilm geregisseerd door Michael Mohan, regisseur van The Voyeurs. Cecilia (Sydney Sweeney) besluit na een bijna-doodervaring dat ze haar leven moet richting tot het geloof en aan God moet wijden. Hierom besluit ze haar verdere leven door te brengen in het klooster als non.

Tijdens haar verblijf in dit klooster overkomen haar vreemde dingen, waardoor ze over een duistere, verborgen geheim leert. Tien jaar geleden deed Sydney Sweeney al auditie voor deze rol, maar verder wisten ze deze film nooit echt op gang te krijgen. Nu tien jaar later heeft Sydney Sweeney zelf de taak als producer op zich genomen. Verder heeft ze een geschikte schrijver en regisseur gevonden, zodat ze samen uiteindelijk genoeg financiën konden regelen. Zo wisten ze de film te verkopen aan de filmstudio Neon zodat de film eindelijk gemaakt kon worden. Ondanks dat deze film zo’n tien jaar in de maak en planning is geweest, lijken ze met het eind productie toch nog niet altijd zo zeker te zijn geweest wat ze precies met deze film wilde doen. In de film maken ze namelijk zowel gebruik van demonische als andere bloederige horrorelementen. Op het eind gaat het toch meer om een van deze horrorelementen dan het andere. Hierdoor kan het gebruik van het andere horrorelement wat vaag en beteken loos overkomen. Zo maakt de film soms gebruik van flauwe jump scares, maar ook weer van brute, bloederige scènes. Sommige van deze scènes zijn soms ook wat onnodig of overdreven gedaan. In de tien jaar dat het geduurd heeft deze film te maken hadden ze toch wat meer naar hun eigen eind details kunnen hebben teruggekeken. Afgezien van deze onzeker kanten van de film leveren de castleden gelukkig wel passend acteerwerk. Sydney Sweeney heeft in de tien jaar dat ze deze passie film heeft willen maken de rol wel goed eigen gemaakt en is er helemaal voor gegaan met haar acteerwerk in deze film. De andere castleden spelen hun rollen verder ook op passende manieren, maar kunnen door de vage kanten van de film soms wel wat apart overkomen. IK geef de film als cijfer een:

Sleeping Dogs

Sleeping Dogs is een nieuw misdaad mysterie geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Adam Cooper. Met deze film maakt hij zijn regiedebuut. Hij heeft verder al wel enkele ervaring als scenarioschrijver bij bijvoorbeeld films zoals Allegiant en Assassin’s Creed. Roy Freeman (Russell Crowe) is een ex-rechercheur, die omdat hij lijdt aan alzheimer met zijn werk moest stoppen. Wanneer een gevangene de doodstraf dreigt te krijgen, vraagt deze Roy om nog eens goed naar zijn zaak te kijken en hopelijk genoeg bewijs weet te vinden om zijn onschuld te bewijzen en leven te redden.

Ondanks zijn mindere geheugen probeert Roy de tien jaar oude zaak opnieuw te bekijken en herleven. Zo belandt hij in en misdaad web vol met brute acties en duistere geheimen, waarin hij de echte waarheid moet zien te ontcijferen. Net als Russell Crowe zijn personage probeer je als kijker goed te blijven volgen wat er in de tien jaar oude zaak allemaal is gebeurd. Zo kun je proberen de zaak zelf ook op te lossen. Het misdaad web bevat alleen veel gebeurtenissen en verschillende personages van wie sommige verdachte of slachtoffers zijn. Ook brengt iedereen een eigen verhaal met hints met zich mee, alleen spreken sommige hints elkaar soms wel tegen. Door de alzheimer klachten van het hoofdpersonage en al deze verschillende verhaallijnen en hints krijg je alle sporen zelf niet altijd even duidelijk mee. Ondanks de vele wendingen en het mindere geheugen van het hoofdpersonage vallen de echte daders van de misdaad toch nog wel te raden. Hierdoor kunnen alle mysterieuze kanten van het mysterie op het eind toch wat tegenvallen, omdat het antwoord zo makkelijk te raden is geweest. Wel hebben ze er wat onnodig voor gekozen om speciale drugs en sciencefictionachtige medische snufjes toe te voegen aan het verhaal, waardoor de film wat van zijn realisme verliest. Naast deze niet bestaande zaken speelt de film juist wel leuk in op echte dingen en gegevens rond om het menselijk brein. Als ze het alleen bij de echte dingen hadden gehouden, had de film interessanter kunnen zijn geweest. Russell Crowe komt goed en realistisch over als een oudere rechercheur, die zijn eigen geheugen niet altijd meer kan vertrouwen. Andere castleden spelen verder ook goed in op de mysterieuze kanten van het mysterie. Van de meeste weet je zo ook niet altijd of ze wel of niet te vertrouwen zijn en of ze nu slachtoffers of daders spelen in het verhaal. Ik geef de film als cijfer een:

Godzilla x Kong: The New Empire

Godzilla x Kong: The New Empire is de nieuwste film in de monsterverse filmserie. De film is geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Adam Wingard, die ook de vorige film Godzilla vs Kong uit de monsterverse heeft geregisseerd. Als Ilene Andrews (Rebecca Hall) en haar team leren dat er iets mis is met Kong gaan ze op onderzoek uit. Zo leren dat er een nieuwe dreigende titan in Hollow Earth de balans aan het verstoren is en ook dreigt de balans in de menselijke wereld te verstoren. Om beide werelden in balans te houden is het team naast King Kong ook de hulp nodig van Godzilla. Hiervoor moeten ze Godzilla en King Kong na hun laatste confrontatie weer samen zien te brengen, om de andere dreigingen zien te stoppen.

De voorgaande films uit de monsterverse serie kregen het mindere feedback dat de menselijke verhaallijnen en personages de kijkers niet echt veel interesseerde. Hierom lijken ze met deze nieuwe film het meer bij de monsters te proberen te houden en dan vooral bij King Kong. Hierdoor dienen de menselijke personages en zelfs Godzilla in deze film meer als extra’s. Toch hebben deze extra’s wel hun eigen verhaallijnen die soms in spelen op de verhaallijn van King Kong, maar hiervan soms ook best losstaan. Door al deze extra verhaallijnen kan de film op momenten wel wat rommelig overkomen en soms lastig goed te volgen blijven. Voor een beter en duidelijker verhaal hadden de schrijvers toch beter hun verhaal ideeën met elkaar kunnen hebben doorgenomen en misschien wat dingen hebben samengevoegd tot eenzelfde iets of anders wat minder elementen hadden kunnen gebruikt. Dan zouden ze en duidelijker verhaal kunnen hebben gehad. De visuele effecten werken wel in de film en zorgen voor vermakelijke beelden waarin monsters elkaar bevechten. Door sommige van deze gevechten plaats te laten vinden in de monsterwereld verliezen de monsters wel hun grote voorgevingen, die ze meer en beter hadden in de vorige film. Gelukkig werken deze grote beeldvormen wel goed wanneer de monsters elkaar bevechten in de menselijke wereld. Ondanks dat de monstervechtscènes vermakelijk zijn, zijn ze soms wel wat te bewegelijk in beeld gebracht, waardoor je niet altijd alles even goed kunt blijven volgen. Zo kun je je tijdens sommige gevechten wel afvragen waar sommige personage of monster zijn gebleven. Dit laat wel terugzien dat de film best had kunnen gewerkt met wat minder mensen en monsters. De regisseur heeft met het team van de visuele effecten bij deze film wel meer de ruimte gekregen om de monsters meer eigen te maken. Zo hebben ze de monsters nieuwe looks gegeven, om de film ook wat anders te maken vergeleken hoe ze in de andere films uit de Monsterverse serie voorkomen Omdat er best veel gebeurd in de film krijgt ook niet iedere acteur evenveel tijd in deze film. Zo krijgen castleden als Brian Tyree Henry wat ruimte voor wat komische momenten, maar andere dienen meer als mensen die uitleggen wat er gebeurd, de geschiedenis van iets is, of waar iets zich momenteel bevindt. Dit kan wel voor langdradiger momenten zorgen in de film Ik geef de flm als cijfer een:

Float

Float is een nieuw romantisch drama geregisseerd en deels geschreven door Sherren Lee. Dit is haar regiedebuut en heeft hiervoor alleen korte films en tv-afleveringen geregisseerd. Waverly (Andrea Bang) denk haar eigen toekomst helemaal al bedacht te hebben. Toch besluit ze haar plannen te wijzigen, nadat ze badmeester Blake (Robbie Arnell) ontmoet. Helemaal nadat hij haar heeft gered toen ze bijna verdronk.

Als Blake leert dat Waverly niet echt kan zwemmen, besluit hij haar dit te leren. Tijdens deze zwemlessen worden de twee verliefd, maar moeten zien of ze elkaars verleden en toekomstig plannen wel naast elkaar kunnen leggen. Naast dat dit haar regiedebuut is, is Sherren Lee als scenarioschrijfster voor films ook nog aan de beginnende kant. Ditzelfde geldt helaas ook voor de andere schrijvers van deze film. Hierdoor komt de film al snel wat simpel en later oninteressant over. Zo weten de schrijvers de film moeilijk drijvende te houden. De film hebben ze verder gebaseerd op het populaire Wattpad tienerroman van Kate Merchant. Dit verhaal s wel meer dan 25,5 miljoen keer gelezen door gebruikers van Wattpad. Ondanks deze populaire kant was dit verhaal verfilmen misschien toch wat onnodig. Andrea Bang en Robbie Arnell zetten hun rollen aardig neer, maar missen wel een echte gezamenlijke chemie. Hierdoor geef je als kijker weinig om hun relatie. IK geef de film als cijfer een:

Baghead

Baghead is een nieuwe horrorfilm geregisseerd door Alberto Corredor, die in 2017 eerder een korte versie van deze film heeft geregisseerd. Hiervan probeert hij nu een echte bioscoopfilm, maar dit blijft zo wel zijn eerste echte film geregisseerd. Iris Lark (Freya Allan) leert dat haar vervreemde vader is overleden en leert dat ze zijn bar heeft geërfd. Deze bar bevind zich in Berlijn waar ze naartoe moet reizen om haar vader zijn lichaam te identificeren en verder de papier moet tekenen om de rechten van zijn bar te krijgen.

Naast de bar rechten krijgt Iris zo ook onwetend een verbinding met een entiteit, die zich in de kelder van de bar bevindt. Deze entiteit gaat onder de naam Baghead en kan van vorm veranderen. Met deze gave probeert Iris tegen een betaling mensen te helpen, die dierbaren zijn verloren. Baghead neemt dan de vorm van deze verloren dierbare aan zodat ze er een echt laatse afscheid van kunnen nemen. Alleen als dit langer dan twee minuten duurt kan het angstaanjagende gevolgen hebben. De korte film waar deze film op is gebaseerd werkte goed voor een film die net een kwartier duurt. Door de film nu groter te maken met een langere speeltijd die net iets langer is dan een anderhalf uur wordt het simpele idee van de korte film onnodig uitgebreid. Dit maakt het alleen maar langer en lastiger, om de film goed te kunnen volgen. Hierdoor is de film als een horror ook niet echte meer zo eng. De film probeert meer spanning te creëren met flauwe jump scares. Verder verliest de film ook veel van zijn originaliteit, want deze film doet al snel denken aan de horrorfilm van vorig jaar Talk to Me. Door de korte film ingewikkelder te maken met deze grotere versie hebben ze het de casteden ook moeilijk gemaakt de film duidelijk over te brengen. IK geef de film als cijfer een:

Arthur the King

Arthur the King is een nieuwe, biografische, avonturen film geregisseerd door Simon Cellan Jones, de regisseur van The Family Plan. Verder heeft hij meer tv-afleveringen van verschillende tv-series geregisseerd. Michael Lindnord (Mark Wahlberg) is een avontuurlijke racer, die met zijn laatste race in Zuid-Amerika zijn race carrière waardig probeert te beëindigen. Tijdens deze race komen Michael en zijn team een gewonde zwerfhond tegen, die hen na hun hulp trouw blijft volgen en zelfs weet te helpen tijdens de race. Michael en zijn team noemen de hond Arthur en hopen gezamenlijk de race succesvol te kunnen beëindigen.

Met deze film spelen ze goed en mooi in op hoe de band tussen een mens en hond voor de juiste onderlinge motivatie kan weet te zorgen. Toch begint de film wat rommelig door het eerst tonen van Michael en Arthur hun verhaallijnen los van elkaar. Wanneer de verhaallijnen eenmaal samenkomen werkt dit sterker in de film en geef je meer om de personages. De film speelt zo ook beter in op het thema van de band tussen een man en zijn hond. In het begin kan de verhaallijn van de hond wel wat sneu of vervelend overkomen, om aan te zien. Hier krijg je namelijk te zien hoe het leven van een zwerfhond eruit kan zien en dit is meestal niet zo plezierig om te zien. Mark Wahlberg en de andere castleden, die de andere teamleden spelen van Michael Lindnord zijn team hebben de meeste acties van de race ook echt zelf uitgevoerd. Mark Wahlberg heeft zo echt zijn knie verscheurd tijdens de eerste opnamedag. Wel kun je zien dat waar het in de film haast fout gaat bij de tokkelbaan dat deze scenes voor een green screen zijn opgenomen. Hierdoor kun je wel even uit de serieuze kanten van de film gehaald worden. Ondanks de nare honden scènes in het begin proberen ze de film wel familievriendelijk te houden. Hiervoor hebben ze ervoor gekozen wat echte informatie uit de film te halen. In de film wordt zo even snel genoemd hoe Michael Lindhord aan wat van het geld is gekomen om de deelname aan de race te kunnen financieren, maar dit heeft hij niet allemaal op een nette manier gedaan. Door deze missende informatie komt de film toch wat over alsof er wat informatie mist. IK geef de film als cijfer een:

No Way Up

No Way Up is een nieuwe survivalthriller geregisseerd door Claudio Fäh, regisseur van Sniper Reloaded en Sniper Ultimate Kill. Verschillende reizigers reizen samen in hetzelfde vliegtuig, die neerstort in de Stille Oceaan. Het vliegtuig stort neer net tot aan de rand van een onder water ravijn. De passagiers en bemanningsleden zitten vast in het vliegtuig waarin de zuurstof steeds minder begint te worden. Verder wordt het vliegtuig ook omringd door bloeddorstige haaien.

Deze film is geregisseerd door een beginnende regisseur, die nog niet zo veel ervaring heeft. Verder is het verhaal van deze film ook geschreven door iemand voor wie dit pas zijn eerste schrijfwerk is. Dat zowel de regisseur als schrijver nog weinig ervaring hebben, valt wel aan de uiteindelijke film zelf terug te zien. Het idee dat een vliegtuig onder water neerstort met hierin een paar mensen, die het proberen te overleven, komt al snel over als een vergezocht idee was voor een survivalthriller. Ze brengen de situatie en onder water omgeving wel goed over, maar dan wel op een simpele goedkope manier. Verder komen de situatie en gebeurtenissen ook niet zo realistisch over. Doordat dit allemaal niet zo realistisch overkomt, wordt er ook weinig tot geen echte spanning opgebouwd in de film. De haaien in de film komen niet zo geloofwaardig of echt dreigend over. De meeste haaiaanvallen worden ook niet echt duidelijk getoond. Je krijgt meer te zien dat een personage simpelweg onder water verdwijnt. Wel proberen ze extra spanning op te bouwen door het gebruik van een soundtrack, maar deze doet al snel denken aan een simpele kopie van de Jaws soundtrack. Hierdoor moet je alleen maar aan betere haaien survivalthriller denken. Door de beginnende kanten van de regisseur en schrijver van de film krijgen de castleden ook weinig goeds om mee te werken. De meeste personages in de film zijn verder ook niet echt personages waar je als kijker echt om geeft, of hoopt dat ze het overleven. Ik geef de film als cijfer een:

Imaginary

Imaginary is een nieuwe horrorfilm geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Jeff Wadlow, regisseur van Truth or Dare en Fantasy Island. Jessica (DeWanda Wise) is terugverhuisd naar haar ouderlijk huis. Hier vindt haar stiefdochter Alice (Pyper Braun) een teddybeer die ze Chauncey noemt en als denkbeeldige vriend beschouwd. Zo voert Alice flauwe geintjes uit met Chauncey, maar deze geintjes veranderen al snel in steeds meer duistere acties.

Zo ziet Jessica haar stiefdochter steeds meer veranderen en de verkeerde kant opgaan. Hierom probeert ze de band die ze heeft met haar denkbeeldige vriend te beëindigen voordat Alice volledig de verkeerde kant opgaat. Jeff Wadlow heeft deze film verder geschreven met andere schrijvers, die voor deze film mee kinder- en animatie filmscripts hebben geschreven. Zo hebben ze verder weinig ervaring met horrorfilms. Jeff Wadlow zelf heeft hiervoor wel aan andere horrorscripts gewerkt, maar dan wel van horrorfilms die niet zo succesvol zijn geworden. Verder heeft hij de film Poltergeist als invloed gezien voor het verdere verhaal van deze film. Toch lijken hij en de andere schrijver verder weinig unieke denkbeeldige visies te hebben gehad voor deze film, want het komt als snel over als een cliché horrorfilm. Zo blijft de film ook meer voorspelbaar en bekend dan dat het nog echt eng overkomt. De visuele effecten komen ook niet altijd zo geloofwaardig over, hierdoor komen de meeste dingen ook niet zo eng over en houdt de film het meer bij flauwe, voorspelbare jump scares. Door het mindere script met weinig ruimte voor eigen denkbeeldige kanten krijgen de castleden ook weinig om mee te werken. DeWanda Wise doet het goed in de hoofdrol, maar haar personages krijgt door het mindere script helaas weinig ruimte om zich echt goed te kunnen ontwikkelen. Voor de jonge Pyper Braun is dit pas de tweede film waarin ze een grote rol speelt. Het valt wel te zien dat ze haar best doet in de film, maar met een beter script en een meer ervaren regisseur hadden deze haar waarschijnlijk wel wat meer kunnen helpen en sturen met haar rol. Ik geef de film als cijfer een:

Wicked Little Letters

is een nieuwe mysterie komedie, die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De film is geregisseerd door Thea Sharrock, regisseur van Me Before You. In Littlehampton krijgen inwoners brieven vol hilarische, maar ook godslastering brieven. De twee buren, de lokale Edith Swam (Olivia Colman) en de Ierse migrant Rose Gooding (Jessie Buckley) kunnen wel lachen om de brieven, maar vragen zich net als de andere inwoners wel af wie de mysterieuze verzender is.

Omdat Rose bij vele bekend is als iemand die snel verkeerde scheldwoorden weet te gebruiken, wordt ze al snel as de dader gezien. Rose probeert haar onschuld te bewijzen en de echte verzender zelf op te sporen. Met deze film tonen ze goed dat vrouwen niet altijd meer nette dames hoeven te zijn, maar ook met grof taalgebruik door het leven kunnen gaan. Ondanks dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, komt wat er door de personages gezegd wordt ook erg realistisch over als gesprekken die mensen echt met elkaar kunnen hebben. Jessie Buckley komt goed en realistisch over als een iemand die geen problemen heeft met het gebruiken van grove woorden. Ondanks dat ze als verdachte wordt gezien, blijft haar personage wel gewoon grof en misschien wel grover na mate ze steeds meer als verdachte wordt gezien terwijl ze zelf haar onschuld probeert te bewijzen. Oliva Colman speelt haar rol als de helpende buurvrouw ook goed en passend in de film. Samen hebben de twee een goede en geloofwaardige band als bevriende buurvrouwen. IK geef de film als cijfer een:

Dune Part Two

Dune Part Two is het vervolg van de eerste Dune film van regisseur Denis Villeneuve, die in 2021 uitkwam. Paul Atreides (Timothée Chalamet) heeft zich nu samengevoegd met the Fremen groep. Hier probeert hij over hun gebruiken te leren zoals hun omgang met de zandwormen. Paul zint op wraak op de samenzweerders, die zijn familie hebben vernietigd.

Met Chani (Zendaya) aan zijn zijde gaat Paul zo de strijd aan tegen vijandige troepen, die de Emperor (Christopher Walken) dienen. Dit drie jaar latere vervolg pakt direct op waar het eerste deel mee eindigde. Dit eerste deel werd door de meeste goed ontvangen als een verbeterd begin van de verfilmingen van het Dune verhaal. Eerdere verfilmingen pakte minder goed uit, omdat het verhaal van de Dune boeken een aardig groot en ingewikkeld verhaal is. Met Denis Villeneuve zijn eerste deel wist hij de Dune wereld goed te introduceren en verder op te bouwen met de politieke strijd tussen de verschillende groepen. Met deze tweede film speelt hij wat meer in op de gebruiken en geloven van de Fremen groep, die met meer religieuze wijze denken de vijand te kunnen verslaan. Verder wordt de relatie tussen Paul en Chani ook wat meer ontwikkeld, maar hier zitten wel wat gehaaste momenten bij. Toch moet met dit tweede deel ook weer veel dingen worden uitgelegd en op gebouwd, waardoor er ook weer wat langdradige momenten in dit tweede del zitten. Vergeleken het eerste deel heeft dit tweede deel wel wat meer ruimte voor actiescènes, waardoor het tempo en de spanning iets meer toenemen. Verder blijft het wel meer een politieke strijd tussen verschillende groepen en huizen, die elkaar meer strategische bevechten dan echt fysiek. In tegenstelling met het eerste deel voelen dingen in dit tweede deel juist meer gehaast aan. Zoals de relatie tussen Paul en Chani. Het aspect van de aardwormen en hoe de Fremen met de wezens omgaan en kunnen berijden, wordt ook wat gehaast uitgelegd, waardoor het niet altijd even duidelijk overkomt. Denis Villeneuve zorgt wel weer voor mooie visuele beelden van de verschillende werelden en gebieden uit de Dune boeken. Samen met fotografie directeur Greig Fraser zorgen ze dat de beelden mooi, creatief en geloofwaardig overkomen. Door het Dune verhaal van het eerste boek van de serie in twee films te verfilming heeft Denis Villeneuve zichzelf en zijn castleden meer ruimte gegeven, om wat goeds en moois van de verfilming te maken. De acteurs krijgen zo ook meer ruimte om hun personages te ontwikkelen en doen evolueren met de tijd die ze krijgen in de films. Timothée Chalamet krijgt zo goed de kans zijn personage van ontdekkende nieuweling te ontwikkelen tot iemand, die het onraad die zijn familie is aangedaan probeert te wreken. Verder probeert hij een redder te zijn voor de verschillende groeperingen en probeert hij ze weer in balans te krijgen. Vergeleken met het eerste deel krijgt Zendaya meer tijd en ruimte in dit tweede deel, om haar personage meer te doen ontwikkelen en te werken aan de chemie en relatie die ze heeft met Timothée Chalamet, zijn personage. Toch kan deze relatie wel wat gehaast overkomen, waardoor het niet altijd zo geloofwaardig kan blijven voor iedere kijker. Van de nieuwe castleden steelt Austin Butler de meeste scènes als een gevaarlijke krijger van het vijandelijke leger, maar hij en zijn personage hadden wel wat meer tijd en ontwikkeling mogen hebben gekregen. Andere bekende acteurs zoals Josh Brolin, Florence Pugh en Christopher Walken spelen hun rollen goed en passend, maar hebben helaas niet zulke grote rollen in deze tweede Dune film. Ik geef de film als cijfer een: